| |
| | To εγγονάκι του κυρ-βασίλη |  | | | ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!! | | |
Τεσσάρων ετών ήταν τότε η μικρή...Δεν το συνήθιζε αλλά εκείνη την Κυριακή ήθελε να εντυπω
σιάσει τον παππού που θα περνούσε απ το σπίτι τους.Πήρε ένα μπλε μαντήλι και το έδεσε πλα
γιαστά στο κεφάλι της,όπως είχε δει σ' ένα περιοδικό.
- Δεν είναι ωραίο παππού; (τον ρώτησε από την πόρτα)
-Καλό είναι παιδί μου αλλά για τις απόκριες Της είπε χαμογελώντας
-Η μαμά παππού μου λέει ότι δε μου πάνε τα μπλε επειδή είμαι μαυροτσούκαλο
- Κάτσε τότε να σου πω ένα ποιηματάκι να το λες στη μαμά σου αν στο ξαναπεί...
Δυό άσπρες εμαλώνανε πάνω στην ομορφιά τους
Μα πέρασ' η μελαχρινή κι έκαψε την καρδιά τους...
Ητανε πολύ γλυκός άνθρωπος ο κυρ-Βασίλης,μόνο όταν έλεγαν άσκημες λέξεις τα εγγόνια του
τα μάλωνε.
Αρχές Δεκέμβρη ήταν και ο πατέρας της μικρής την πήρε και κατέβηκαν στο κέντρο
-Επειδή έχω μια δουλειά θα σ αφήσω 2 ώρες στον παππού στο θυρωρείο και μετά θα πάμε να
αγοράσουμε το σκούφο και τα γάντια που σου άρεσαν
-Στο θυρωρείο;;;Και θα μ αφήνει να περνάω κάτω απ το πορτάκι χωρίς να το ανεβοκατεβάζω;;;
Εγώ δεν είμαι μεγάλη και χωράω.
-Αν προσέχεις να μη χτυπήσεις γιατί να μη σ' αφήνει;
-Και θα του πω και για τα κάλαντα;
-Ότι θες πες του...
Ο κυρ Βασίλης στα νιάτα του ήταν λεβέντης και γραμματιζούμμενος,.Στα 22 του που γυρίσε απ
το Μικρασιάτικο πόλεμο,πάρεδωσε το άλογο και για να πάει στο νησί του έπρεπε να κατέβει....
πρώτα στην Αθήνα.Εκεί τον παρακαλούσαν να κάτσει και να πιάσει δουλειά στο γραφείο ενός
εφοπλιστή ( Και να γίνω σαν αυτούς που κρεμάνε το καπελάκι τους και βάζουν εκείνα τα ψεύτι-
κα μανίκια για να μη λερωθούν απ το μελάνι κλεισμένοι μέσα σ' ένα γραφειάκι;εεε όχι δεν είμαι
εγώ γι αυτά)έλεγε χαμογελώντας.Ο πατέρας του άλλωστε είχε μεγάλη περιούσια δε φοβόταν
ότι με τις αγροτικές ασχολίες θα πεινάσει.
'Ελα όμως που με το που πάτησε στο χωριό οι κοπελιές έπεσαν σαν τα κοράκια;Τυχερή,η,πιο
καπάτσα ήταν Μαρίνα...κοντούλα όχι ιδιαίτερα όμορφη δραστήρια όμως και πανέξυπνη.Ετσι βρέθηκε παντρεμένος απο τα 25 του και μέχρι τον Οκτώβρη του σαράντα είχε 5 παιδιά...το μικρό
τερο 9 μηνών,και τα δυό μεγαλύτερα στο γυμνάσιο.
Τι να σπείρει στα χωράφια με την πείνα της κατοχής; Κρέας; Το χωριό άλλωστε ήταν ημιορεινό
Η κυρα-Μαρίνα σκότωσε όλα τα σερβίτσια και τα χρυσαφικά της,τα πούλησε στα λειβάδια ...έτσι
έλεγαν τα έυφορα χωριά που ήταν κοντά στη θάλασσα.Αγόρασε τσουβάλια με όσπρια και κοκόρια
για να ταίζει τα παιδιά της που όπως έλεγε ο μεγάλος της γιος χάρη στην καπατσοσύνη της μα
νας τους,δεν πείνασαν ποτέ.
Και μετά τον πόλεμο όμως τα πράγματα δεν ήταν εύκολα,η Ελλάδα δεν είχε συνέλθει. Τα παιδιά
είχαν έξοδα.Πούλησε τότε ο κυρ-Βασίλης μερικά απ' τα αγαπημένα του κτήματα με πόνο ψυχής
Ενα τραγούδι θα σας πω
του παραπονεμάτου
δε θα ξαναπεράσω
απ τη βρύση του Δεμάτου
Στη βρύση του Δεμάτου ήτανε τα ποτιστικά που είχε πουλήσει,και το έκανε τετράστιχο τραγου-
δώντας.
Στη Δεκαετια του 50 ο κυρ-Βασίλης βρέθηκε στην Αθήνα να δουλεύει μεροκάματο σε οικοδομή
Χάρηκε όταν αναγνώρισε τον εργολάβο που ήταν μαζί μαζί στο Μικρασιάτικο μετωπο.
- Ο λοχίας μου ο Βενιζελικός(είπε εκείνος ειρωνικά) Πέρασε απόψε να πληρωθείς Βασίλη και
μην ξανάρθεις,όλοι όσοι σου δουλεύουνε σ εμας δηλώνουν πίστη εις τον Βασιλέα.
Ένας γνωστός γιατρός του κυρ-Βασίλη,του είπε ότι στην πολυκατοικία που μένει στην οδό......
Ασκληπιου ζητάνε θυρωρό και του διαθέτουν και υπόγειο διαμέρισμα 45 τετραγωνικών.
Μάζεψε τότε την οικογένεια του,κάνοντας το σταυρό του που θα γλύτωναν απο το νοίκι,και εγκα
ταστάθηκαν στο υπόγειο θυρωρείο.
Δουλεύε ευτυχως ο μεγάλος γιος σ ένα υπουργείο,ο δευτερος διοριστηκε δάσκαλος στο νησί
του η μεγάλη κόρη έραβε αν έβρισκε...και τα δυό μικρα τελειώναν το γυμνασιο...Όταν μπήκαν
στο πανεπιστήμιο,διάβαζαν υπό τους ήχους της μουσικής από την ραπτομηχανή της μεγάλης.
Τον κυρ Βαίλη,τον αγαπούσαν και τον σέβονταν όλοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας,γνωστά ονό
ματα,κι αριστοκράτες της εποχής.
Πέρναγαν τα χρόνια.παντρεύτηκε ο μεγάλος γιος κι η κόρη που έραβε,ήρθε και στην οικογένεια
το πρώτο μαυροτσούκαλο.Εκείνο λοιπόν το απόγευμα που το άφησε ο μπαμπάς του στο θυρω
ρείο,Άφου πέρασε κάτω από το ξύλινο πάσο,'ισιωσε το κόκινο καλσόν για να μη ζαρώνει,έστρωσε την καρό φουστιτσα,έβγαλε το μπεζ μοντγόμερυ(μοναδικό δώρο της εφοπλιστρας νονάς της τσιγκούνας που έμενε σ ένα πολυτελές πυργόσπιτο στο παλιό ψυχικό)Τέντωσε τα μεγάλα μάτια του και πήρε το λόγο.
-Μωρε παππού επειδή...
-Σου έχω πει να μη λες αυτή τη λέξη« Ο ειπών τον αδελφό του μωρέ.'ενοχος εστί κλπ κλπ »
-Εντάξει μωρέ παππού,αλλά ήθελα να σου πω κάτι.Επειδή η μαμά μου δε μ αφήνει να βγω τα
Χριστούγεννα να πω τα κάλαντα με τα άλλα παιδιά την Αννα τη Βάγια το Μάριο ον Κώστα γιατι
ε'ιμαι λέει μικρή και οι άλλοι μπορεί να πάνε μακριά και να χαθούμε,και επειδή έκλαιγα μου είπε
να έλθω να τα πω εδώ στην πολυκατοικία,να έλθω;
-Ας μας έχει ο Θεός καλά και μέχρι τα χριστούγεννα...βλέπουμε
-Όχι,θέλω να μου πεις τώρα!!!
-Και δεν έρχεσαι η γιαγιά όμως θ σ ανεβάσει στους ορόφους,δε θα πας μόνη
-Ναι μωρέ παππού αφου δεν ξέρω να παίρνω μόνη το ανσασερ.
Εκείνο το πρωι της παραμονής των χριστουγέννων ο καιρός ήταν καλός,η μικρή έκλαιγε και δεν
ήθελε να φορέσει το μοντγκόμερυ γιατί είχε κουκουλα και ζεσταινόταν.'ετσι φόρεσε μια χοντρη
μάλλινη ζακέτα και εκεινο το σκουφάκι με τα ασορτί γάντια που της είχε αγοράσει πρόσφατα ο
μπαμπάς της,μ αυτά δε ζεσταινόταν κι ας ήταν ολόμαλλα αμέ;
-Αντε γιαγιά είναι ώρα ν ανεβούμε να τα πούμε,πως δε σκας μεσα σ αυτό το υπόγειο μόνο ένα
παραθυράκι έχει
- Του χρόνου ο παππούς θα πάρει σύνταξη και θα φύγουμε,εβδομήντα χρονών γίνεται σε λίγο
τώρα που παντρεύτηκε κι η μικρή δε χρειάζεται να δουλεύει
-Ο θείος όμως;είναι λευτερος
-Αυτος έχει καιρό...Αντε πάμε
Καλημέρα σας να τα πούμε;;
Αααα το εγγονάκι του κυρ Βασίλη.έλα κοριτσάκι μου,κυρία Μαρινα τι γλυκό να σας ζήσει...
Μια πολύ ηλικιωμένη κυρία,μητέρα γνωστού δικηγόρου εκτος απο το πενηντάδραχμο πήγε τη μικρή με το ζόρι στην τραπεζαρία,της πρόσφερε μελομακάρονο και κουραμπιέ,η μικρή πήρε
μόνο τον κουραμπιέ
-Το φοιινίκι δεν το θέλω δεν μ αρέσει
Τη μάλωσε η γιαγιά της όταν βγήκαν απ το διαμέρισμα
-Όταν σου προσφέρουν κάτι δε θα λες δε μ αρέσει.θα το παίρνεις κι ας μην το φας
- Μα γιαγιά,να λέω ψέματα;
-Η ευγένεια δεν είναι ψέμα...
Βγαίνοντας από το τελευταίο διαμέρισμα η χαριτωμένη και μικρή στην ηλικία υπηρέτρια σχολία
σε...
-Κυρία Μαρίνα η μικρή έχει πάρει τα δικά σας χρώματα,ο κυρ Βασίλης ειν ανοιχτόχρωμος
Ετσι και με πει κι αυτή μαυροτσούκαλο (σκέφτηκε)το θυμάμαι το τραγουδάκι...
-Γιαγιά θα έλθω και την παραμονή της Πρωτοχρονιας να τα πω
- Και βέβαια να έλθεις,δεν είδες πόσα μάζεψες σήμερα;
Την παραμονή της Πρωτοχρονιας η μικρή γυάλισε το πανέμορφο επάργυρο καμπανάκι της με
το γυάλινο αγγελ'ακι στην κορφή,και την πήγε πάλι ο πατέρας της στην πολυκατοικία της οδού
Ασκληπιού να πει τα κάλαντα.
Στο υπόγειο του θυρωρείου ήταν ο μαθηματικός θειος που είχε έλθει απο Σαντορίνη(εκει ηταν διορισμένος)για τις διακοπες των γιορτων και η Φιλολογος θεια πο το προηγούμενο καλοκαι-
ρι είχε παντρευτεί ένα ευκατάστατο μηχανικό.
Ψώνια να τους πω;Νέους που δεν είχε πήξει ακόμα τα μυαλό τους με την αλλαγή της κοινωνικής
θέσης; Αλλά λέγοντας μου ότι δεν είμαστε ζητιάνοι δεν με άφησαν να ανέβω να πω τα κάλαντα.
Δεν ήξερα ότι τα παιδιά που λένε τα κάλαντα ζητιανεύουν.Δεν τους το θυμισα ποτε.άλλωστε γι
αυτους ήταν λεπτομέρεια.Αρκέτα νέοι ακόμα και σήμερα 74 και 73 χρονών αντίστοιχα καλοστε
κούμενοι δηλαδή,ευτυχώς δεν έχουν τιε ίδιες απόψεις,τα παιδιά τους έλεγαν τα κάλαντα τα λε
νε και τα εγγόνια τους.
Ο παπους μου ο Βασίλης ένα χρόνο μετά πήρε σύνταξη και γύρισε στη Νάξο.Πέθανε το 1982 και η γιαγιά η Μαρίνα 4 χρόνια αργότερα.Ας είναι καλά εκεί που βρίσκονται.
Από την οδό Ασκληπιού περνάω πολύ συχνά.το θυρωρείο δεν έχει πια το ξύλινο πάσο που ανε
βοκατεβαίνε κι απο ότι έχω καταλάβει ισως για κατοικιες να χρησιμοποιούνται δυο τρια διαμε
ρισματα ακόμα,το κέντρο της Αθήνας σήμερα είναι για τους φτωχούς,μέχρι και τη δεκαετία του
70 'ομως έμεναν εκεί...Να μην αρχίσω τώρα ν αραδιάζω ονόματα γιατι ήδη με βαρεθήκατε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΒΥΡΩΝ
04-01-2014 @ 11:26 | Σωστό το τραγουδάκι του παππού
και συ, πολύ καλόηχα μας το 'πες...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | GRHGORHS K
04-01-2014 @ 11:29 | υπέροχο όλο και πως να μην είναι ,να σαι καλά καλημέρα και καλή χρονιά | | Ναταλία...
04-01-2014 @ 13:26 | Πολύ γλυκό να θυμάσαι τον παππού και την γιαγιά και τα όσα σε δίδαξαν .Καλή χρονιά Κατερίνα ::yes.:: ::xmas.:: | | adespotoi
04-01-2014 @ 20:06 | και εγώ τα έλεγα και ήμουνα μαυροτσούκαλο παιδάκι, μα μετά το δημοτικό τα έκοψα, άρχισαν τα πιο δύσκολα.
καλή σας χρονιά και γνώρισα κι εγώ τη πιο καλή γιαγιά.
| | ΕΛΕΑΝΝΑ
04-01-2014 @ 21:31 | Ομορφα που χεις απλωσει με τη γραφή σου τις αναμνήσεις σου Κατερίνα ::hug.:: Πάντα άξια! ::hug.:: | | ΚατεριναΘεωνα
28-09-2021 @ 00:44 | περιττό βέβαια να σας πω οτι όλα οσα γράφω εδώ είναι αληθινά ::yes.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
28-09-2021 @ 09:21 | Πολύ όμορφη η γραφή σου, γεμάτη συναίσθημα. ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
