| |
| | Μια ιστορία για την αλήθεια |  | | | Μα την αλήθεια μου ... μόνο αγάπη. | | |
-Μήπως κοίταξες σήμερα τα αστέρια;
-Ποια αστέρια;
-Εκείνα τα φωτεινά σημάδια στην πλάκα του ουρανού. Τα είδες;
-Σε μια ιστορία ,θυμάμαι μου τα δοξολόγησε μια θεία εκατό χρονώ.
Δε τα δα όμως, όχι .Υπάρχουν;
Σα σηκώνω το κεφάλι μόνο ατσάλινα κλαδιά θωρώ και κάτι μαύρα ντουμάνια.
-Είναι από κάτω σου λέω , απλά ντρέπονται .
Δεν είναι πως φοβούνται την κάπνα μας ,ντρέπονται πια τον βούρκο να αντικρίζουν.
Κάποτε, θα στο ΄πε η θεία , κάποτε σαν έβλεπαν τη γη , το χώμα και τη φύση,
τινάζονταν και απ΄την ανατριχίλα, τους έπεφταν σπόροι ασημιοί …
εδώ σε μας και φύτρωναν αστεριές.
-Ψέματα λες!
-Όχι ,μα τη γοργόνα, -που και αυτή αλήθεια ήταν ,μα θα στην πω άλλη φορά την ιστορία-
φύτρωναν νααα κάτι αστεριές που όποιος αγνός στη σκέψη ήταν σκαρφάλωνε
στα κλαδιά και αντίκριζε μιαν άλλη όψη.
Άλλοι θεό την είπαν και άλλοι αγάπη.
-Κάποτε;
-Ναι κάποτε!
Τώρα, σε κάποιες ώρες και κρυφά μονοπάτια .Αν έχεις υπομονή με
το βλέμμα καρφωμένο στο μαύρο κενό του καπνού, κάποιο περίεργο αστέρι
μικρό σε ηλικία κλεφτά ένα βλέμμα θα σου ρίξει.
Αν έχεις υπομονή. Έχεις;
-Όχι .
Μα λέω πως κάποτε , ναι κάποτε θα αποκτήσω σαν γίνω εκατό χρονώ.
Αργά αν είναι για όνειρα για ιστορίες ότι πρέπει θα ΄ναι και εγώ σαν
Θεία θα την πω …
Για αυτά τα φωτεινά σημάδια του ουρανού και πως τα σβήσαμε…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS... | | | |
|
Α.Ε. ΕΠΕ
05-01-2014 @ 11:52 | Υπέροχή μου λυπημένη... για όλα νιάζεσαι, όλα σ' απασχολούν
::love.:: ::hug.:: | | Ναταλία...
05-01-2014 @ 12:22 | Υπέροχο !!!!!!!!!!Καλή χρονιά Ευτυχία ::yes.:: ::xmas.:: | | ΜΑΡΙΝΑ -ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
05-01-2014 @ 14:09 | για αυτά τα φωτεινά σημάδια του ουρανού και πως τα σβήσαμε....
μακάρι όλοι μας να αξιωθούμε να τις πούμε αυτές τις ιστορίες! | | ALEXANDROS ELLHNAS
06-01-2014 @ 14:37 | Κι εγώ, ΑΕ ΕΠΕ μου, στην λυπημένη ματιά της εστιάζω
αλλά τόσο επιρρεπής που είμαι
προσπαθώ να γυρίσω το βλέμμα μου
πέρα από το κενό του καπνού
και τα κλαδιά τα ατσάλινα
για να μην σβήσουμε μαζί με τ’ αδικοχαμένα
απ’ τους ανθρώπους φωτεινά σημάδια
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
