| |
Να τρομάζεις από έρωτα,
Να σαστίζεις μπροστά σε μία μαργαρίτα
Που μονά τα πέταλά της μετράς.
Στο τελευταίο μ΄ αγαπάει
Να καταρρέει μέσα σου
Κάθε στέρεο Εγώ.
Ανέστιος και πένητας να τριγυρνάς
Έξω απ’ τις πραγματικότητες
Και μέσα στις οργιαστικές σου πλάνες
Να πέφτεις στους καταπράσινους γκρεμούς
Ανάμεσα σε δυο ορθωμένα όνειρα.
Τα βουνά αυτά,
Τώρα γεννιούνται από καυτή λάβα
Τα όνειρα αυτά
Σμιλεύουν μέσα σου τον νέο σου εαυτό.
Για ταίρι να διαλέγεις
Το πρόσωπο του ήλιου
Και του ανέμου το σώμα
Στην κλίνη σου να παρασέρνεις
Μάθε πως τ’ αγκάλιασμα του ονείρου
Έχει το χρώμα της αυγής
Και την ελπίδα της καινούργιας μέρας!
Εραστή ονείρου,
Τα μάτια σου έχε ανοιχτά
Ένα χελιδόνι προμηνύει την άνοιξή σου
Μην φοβηθείς την αλλαγή,
Μην φοβηθείς την αναγέννησή σου.
Εραστή ονείρου
Σώπασε για λίγο και άκου
Το πρώτο χορτάρι
Ήδη τρυπάει το χιονισμένο χώμα
Σε πείσμα όλων των καιρών, η άνοιξη γεννιέται!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
