ΒΥΡΩΝ
08-01-2014 @ 07:28 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Μικρά αριστουργήματα γράφεις...
Εύγε................................................. | |
ΑΝΤΗΣ
08-01-2014 @ 07:41 | ωραιο | |
Αίνιγμα
08-01-2014 @ 08:03 | Ενας ύμνος (και προσέχω καλά τα λόγια μου) στην πατρική στοργή και
τους οικογενειακούς δεσμούς δοσμένος μέσω μιας φοβερής αληγορίας (η ελιά ως το σύμβολο των οικογενειακών δεσμών)
Διαχρονικό και πάντα επίκαιρο και λόγω των περιστάσεων.
Και το κλείσιμο φοβερό, όλο φοβερό τι να λέμε τώρα
Αταξίδευτε είσαι αστείρευτο ταλέντο | |
Αναπάντεχος
08-01-2014 @ 08:14 | Αισθάνομαι τύψεις που εν σε διάβαζα μάλλον λόγω χρόνου όπως και άλλους εδώ μέσα που πιθανόν να γράφουν διαμάντια σαν και τα δικά σου ::hug.:: | |
KANLIS GEORGIOS
08-01-2014 @ 10:06 | Ταιριάζει με λαούτο,με τσικουδιά και καλή παρέα.
Κι από μένα ένα μεγάλο εύγε !... | |
Ναταλία...
08-01-2014 @ 12:39 | γιατί θα δούν τα μάτια σου
και της ζωής το θάμα
του κύρη σου που σου μιλά
τα λόγια θα κατέχεις...
Με άγγιξες ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
**Ηώς**
08-01-2014 @ 13:19 | να δώσει η μοίρα και μαζί
να λεβεντογερνάτε...
πολύ καλό κι αυτό!!!!!!!!! ::yes.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
φραγκοσυριανος
08-01-2014 @ 17:24 | ο κύρης σου τη φύτεψε
η μάνα την ποτίζει
και η μικρή σου η αδερφή
την ελιανοκλαδεύει...
στον κόρφο της να ξεπονάς
και να παρηγοριέσαι
κάτω απ' τον ίσκιο τον παχύ
τραγούδια να σκαρώνεις...
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
