| |
Κάπου στο χθες ξεστράτησε η μνήμη,
έσβησε τα χνάρια της,
για να χαθεί στο αδιάφορο μέλλον.
Παρακεί.....ο χρόνος,
σε κοιτάει παράταιρα και γελάει με την καρδιά του.
Στα ενθύμια ενθυμίων σε κατατάσσει!
-μετά βίας σε αρχειοθετεί.-
Κι εσύ.....
που δεν έχεις βρει ακόμη τη θέση σου,
στο χώρο και στο χρόνο,
κοιτάς θλιμένα τον άλλο σου εαυτό!
Κάτοικος μιας θλίψης αλοτινής...
μιας ετεροχρονισμένης βουτιάς στη συνείδηση!
Πολύ πριν την σκοτώσεις εκ προθέσεως...
τότε που την άφηνες εξ' αμελείας να συνεργεί.
Το σκότος της ματιάς θα συναντάει την απώλεια ,στη μέση του χαλασμού.
Απο σκοτάδι σε σκοτάδι πάντα μεσολαβεί λίγο φως!
Ισα για να προλάβεις να τρυπώσεις σε ανάσες δανεικές.
Και έτσι...
ακροβατώντας ανάμεσα, σε σώματα και ψυχές,
Ισως εν καιρώ...
Ίσως!
...εν γαλήνη ν'αναπαυθείς...
Μάγδα Δούκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
