| |
[align=center]
Σε διαδρομές μνήμης ξύπνησα τους φόβους μου
Με ρούχα μπαλωμένα της βοήθειας
απ της γιαγιάς τα λιπόσαρκα χέρια
ξεκίνησα να κυνηγώ τις αλήθειες.
Από εκεί του Σιγανού το χαράκι
το πέσιμο εικόνα ανάμνησης τεράστια
πιο πέρα οι κερασιά που άνθιζε
δίπλα στα κυπαρίσσια τρία κιβούρια ανάμεσα.
Τα πρώτα λόγια του σ' αγαπώ
με ακολούθησαν με μια φωνή
που ράγισε τη Σελένα
των σκαφιδιών απόηχος
μάτωνε τα βήματα μου.
Ταξίδεψα σε χειμώνες θερινούς
σε κάψες τροπικές σε ψύχος πολικό
σε λησμονιάς προορισμούς.
Έστησα εικόνες με καρδιές ανταριασμένες
εξόρκιζα τους πειρατές του κόσμου
Έδενα σχοινιά έλυνα κάβους
κοφτά τα παραγγέλματα της ναυτοσύνης
Δεμένα τα χέρια στο μακελειό της λήθης
Άναρχα συναισθήματα άδικες συνθηκολογήσεις
μου χάριζαν νύχτες με θλιμμένα χαμόγελα
μέσα στην αταξία της σκέψης που ακόμα
αντέχουν να ξεσκίζουν τα κύματα
σε πελάγη και σε ωκεανούς νοσταλγίας.
Έχασα τις μέρες λησμόνησα τα χρόνια
σε χώρες αφιλόξενες σε λιμάνια alegria
μου κόλλησαν προσθήκη στ' όνομα.
Ο καπετάνιος. Στις ακτές του τέλους
ΑΝΙΚΗΤΟΙ πορεύονται οι φόβοι μου.
Μια ζεστή και γλυκιά καλημέρα σε όσους
ξεπέρασαν τους φόβους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
