| |
Μικρός γκρεμός ξενύχτησε λουλούδι
Τη μέρα είχε αναρριχηθεί
Μην τον τυλάς, τον σπόρο σου στο χνούδι
Στον άνεμο αλεξιπτωτιστή
Μην τον τυλάς, τον πόνο στο τραγούδι
Σε δυο γραμμές , στιγμές παραποτάμου
Σε δυο στιγμές η άγρια ματιά
Από του καταγάλανου θαλάμου
Μία φωνή, τρελή που οδηγά
Χέρια να ψαχουλεύουν στα όνειρα μου.
Και τι να πεις του ήλιου του δραγάτη
πάνω στο αλώνι που βγαίνει των σκορπιών
Την θεΙκή , αιώνια απάτη
Στο μάθημα μου των Ελληνικών
Καταμεσήμερο, σου γύρισα την πλάτη
Μην μου μιλάτε για να ακουστεί η φωνή σας
Λες όταν βγαίνεις από τη λησμονιά
οκτώ θανάτων , έρωτας πατήσας
και θα μετρήσω, σήμερα άλλη μια
στη στάχτη του άστρου, ο μόνος επιζήσας.
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
