| |
φυσαει αγερας στο καταρτι
και συ εις τον ασυρματο μιλας
με σηματα μορς για την χαβαη
και υστερα για τοκυο που θα πας
ριξε στα μαυρα τα πανια νερο και αλμυρα
και απανω εις την κουπαστη κρυο κρασι
με ενα μαχαιρι μαυρο να ξορκισουμε την μοιρα
και να κοψουμε στα δυο την καταιγιδα
που παει να μας καταπιει
εκινησες για κεινη την πατριδα
που οι χαρτες οι ναυτικοι δεν εχουνε
μονο οι παπαδες την μνημονευουνε την κυριακη
με χαρακιες στο στηθος για παρασημα
και ενα σημαδι στο χερι απο μαχαιρι
απο ενα μεθυσι στο μαροκο με ενα γερο ναυτικο
με το τσιμπουκι γεματο απο ονειρα
και ενα κιλο ταμπακο
εκαπνιζες στη πλωρη μελαγχολικα
σαν οι εγνοιες σε κυκλωναν
και τωρα οι στιχοι σου σε ραδια αντηχουν
εις τις φιλολογικες μεριδες και εις τα συμποσια συνθετων
κανεις δεν εζησε και ειδε οτι ειδες
μα κριτικοι ασκουν οτι δεν εχουν μαθει
το ενστικο και η καρδια μετραν για στιχο δυνατο
κοντρα στο καιρο
σαλπαρησες για ουρανο
και τα αρμενα δεμενα στο καταρτι
δεν χρειαζονται παρα φτερα κανεις για να πεταξει
και ενας καπνος ψηλα να φτασει της ζωης μας που περναει ο καιρος
εις την μνημη σου αποψε θα πιω ενα ποτηρι κρασι γλυκο
και με σηματα μορς θα κοιμηθω εις την δουλεια μου
μεχρι το αυριο το γλυκο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
