| |
[align=center][B][I]Σημαίες
Σημαίες σηκώνω
Άσπρες ,κόκκινες μαύρες
Το νου σου φυλάξου
Φοβάμαι τους φίλους
Με φοβούνται οι φίλοι
Άσπρες σαν την ψυχή μου αμόλυντη μετά από τόσα χρόνια σαν μουσική που δεν παίχτηκε
Έτσι μέσα απ το μυαλό μου σαν σύννεφο κρύβει το ήλιο
Όταν η νύχτα πλησιάζει την πόρτα μου φωτίζει
Λες και μπορεί να αλλάζει το ύστατο
Τώρα περιμένει σαν όνειρο την σειρά του να εμφανιστεί στον ίσκιο μου
σειρές αδελφωμένοι οι φίλοι μακριά ο ένας απ τον άλλον
χιλιόμετρα
μπολιάζουν αδερφοσύνη την υστεροβουλία
κόκκινες σαν το μυαλό μου θολωμένο σαν ένα φως πουτάνας να εγκαταστάθηκε μέσα του περιμένοντας πελάτες
άλλοτε θολό άλλοτε σχεδόν διάφανο
μια μυρουδιά μόνο προδίδει το αίμα
κι αν υπήρξαμε κάποτε κι αν ακόμη υπάρχουμε;;
δεν είμαστε
δεν βιώνουμε
μαύρες σαν τις ζωές μας που δεν μπορούν να ανασάνουν
το τσιγάρο
η σκόνη
αλλά είναι η συμφωνία της ψυχής μας που δεν συνθέτει πια
απλό γρανάζι να υπάρχει να βλέπει χωρίς να αισθάνεται
κι αν εγώ βλέπω
κι αν βλέπω
είναι η ώρα
είναι η ώρα
που αιμορραγώ
αιμοραγωωωωωωωωωωωωω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
