Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αποσκότησων Με
 
[color=black][font=MS Reference Sans Serif][I]
Ζούσα μέσα σε πιθάρι
και γυρνούσα με λυχνάρι
έναν άνθρωπο να βρω·
σκύλο μ’ έλεγαν οι φίλοι
κι είχα απέχθεια στην ύλη
μα δε δάγκωνα εχθρό.

Κι αν με ’στειλαν εξορία
καίγοντας μου τα βιβλία
κι ας με λέν’ όλοι τρελό
έγινα κοσμοπολίτης
σαν φιλόσοφος - «αλήτης»
κι άνακτες περιφρονώ.

Αν μπορούσα την κοιλιά μου
θα ’τριβα όπως τ’ αχαμνά μου
ώστε πια να μην πεινώ·
κι όταν πόλεμος σημαίνει
να μην πουν «άπρακτος μένει»
το πιθάρι μου κυλώ.

Μεταφέρθηκα στο χρόνο
βρέθηκα στον ίδιο χώρο
ψάχνοντας κοινά να βρω·
δε ζω πλέον σε πιθάρι
και δεν έχω ούτε λυχνάρι
μα ξανά άνθρωπο ζητώ…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Αταξίδευτος
15-01-2014 @ 10:23

Όσο πρέπει κυνικός
αλλά και συνεπής με τις αρχές του ίδιου του Διογένη...

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΒΥΡΩΝ
15-01-2014 @ 10:38
Παρότι ήταν Πόντιος στην καταγωγή,
(απ' την Σινώπη του Πόντου !..)
και θα 'πρεπε ως πατριωτάκι να τον στηρίζω,
εντούτοις εγώ (δυστυχώς..), πήγα
με τους ..Επικούριους....

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο