| |
[align=center]
Μην κοιμηθείς και ας νύσταξες κορμί βασανισμένο
μες στη καλύβα το αισχρό το βρωμερό το στρώμα
με ένα κορμάκι δύσμοιρο στο ποταμό λουσμένο
πολλά φιλιά σου χάριζε στο διψασμένο στόμα.
Μαχαίρια που μου σφάζανε την γενετήσια ορμή
με συν επήραν κάποτε σαν ήμουν στο ΝΤΟΥΜΑΗ
μαζί με νέους πήγαινα και εγώ με δίχως αφορμή
-έλα να πάμε και θα δεις η νύχτα πως θα πάει.
Πλενόταν με το βρώμικο του ποταμού νερό
κρεμάστηκε απάνω μου με συγκατάθεση μου
χώρισε ο πόνος μια ρωγμή δεν ήταν πιο σοφό
βαρέθηκα τον κομπασμό με την παράκρουση μου.
Απομεινάρια οι ενοχές μες το μυαλό αντηχούν
Ξορκίζω και μυρώνουμε κάθε στιγμή με δάκρυα
Λευκές οι νύχτες ψίθυροι να λεν πως αγαπούν
-ξημέρωσε , να πληρωθώ θα κάτσω σε μια άκρια.
Δεν ζω μέσα σε κέλυφος θαλασσινό κοχύλι
θανατερά τα όνειρα στην άδεια μου την σφαίρα
αδίσταχτα τα χρόνια μου με πάνε προ το δείλη
όσο και αν με μεθάει η ζωή δεν θα έρθω άλλη μέρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
