stixoi.info: Ξέχασα ότι…

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ξέχασα ότι…

Για το ξεκάρφωμα είναι.Σύντροφοι μόνο...

Ξέχασα ποια είμαι .
Εκείνο το κορίτσι με το θλιμμένο
βλέμμα που όλο γελά .
Γελά κάτω απ ΄ την γέφυρα του χθες
με τα μεγάλα δάκτυλα…μόνο δάκτυλα ,
να ακουμπούν την μεμβράνη του κόσμου ,
να λουφάζουν στα γαρυφαλλάκια
της νύχτας που μόνο ευωδιά τα προσδιορίζει.

Έτσι μου έμαθαν ,
το στόμα να ανοίγει διάπλατα σε ένα
χασμουρητό αιώνιας αναλήθειας ,
να αλέθει τους ήλιους τα πρωινά …
να ξερνά αψεγάδιαστα ψεύδη στην
θαλπωρή της μάνας νύχτας .

Πόσο έξω από μένα …
το σύμπαν να συνωμοτεί στην
εξόντωση μου (μας ).
Ευτυχώς .
Του έμεινε το αίσθημα αυτοσυντήρησης.

Και αυτή η αλήτικη έννοια της ζωής
που τόσο μου άρεσε;
Κρύβεται εντέχνως στα δήθεν της ασφάλτου;
Και όλα δρόμος , με το αίμα να εξωκείλει
στα χαντάκια του τρόμου του δικού μου
του ανέφικτου προσωπικού κόσμου.

Κούρνιασα-από τότε! Δεν θυμάμαι πια-
στην ασάλευτη ματαιοδοξία ότι
ο έρωτας αντέχει η φύση αντέχει,
η ανθρωπιά αντέχει …εγώ αντέχω ;
Σπατάλησα χρόνους και ψυχή
με πείσμα ,να εφευρίσκω τρόπους
και λόγους να το κάνω πιστευτό
-το παραλήρημα μου-
Για την υστεροφημία της ψυχής έλεγα!

Όμως …
Ξέχασα ότι…
Είμαι εκείνο το κορίτσι
με το θλιμμένο βλέμμα….

Το αμάρτημα κοιμάται κάτω
απ΄ τις φτερούγες του αθώου .
Στο είπα ; Νομίζω ναι…

Για το ξεκάρφωμα είναι.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS...

ΒΥΡΩΝ 18-01-2014 @ 18:14	::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Α.Ε. ΕΠΕ 18-01-2014 @ 19:43	Εσύ αντέχεις. Ο έρωτας η φύση και η ανθρωπιά φοβάμαι, Ευτυχία μου, φοβάμαι πως είναι εκείνα που δεν αντέχουν και σε κλονίζουν... και τότε γράφεις τόσο όμορφους μικρους εφιάλτες... ::love.:: ::hug.::
FRACTALS 18-01-2014 @ 22:28	καμιά φορά οι άνθρωποι με απογοητεύουν...περισσότερο εδώ μέσα Μαρία μου ... μικρογραφία του έξω θα μου πεις ...μα αν βλέπω βδελύγματά εδώ μέσα έξω κανείς τι να περιμένει... Λυπάμαι βαθιά λυπάμαι ... οχι λέξη λυπάμαι αλήθεια.
Α.Ε. ΕΠΕ 18-01-2014 @ 22:45	Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά κι εσύ τον πήρες σοβαρά... μικρό μου... ::hug.::
Μαυρομαντηλού 19-01-2014 @ 16:23	Και όλα δρόμος , με το αίμα να εξωκείλει στα χαντάκια του τρόμου του δικού μου του ανέφικτου προσωπικού κόσμου. Κούρνιασα-από τότε! Δεν θυμάμαι πια- στην ασάλευτη ματαιοδοξία ότι ο έρωτας αντέχει η φύση αντέχει,!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! η ανθρωπιά αντέχει …εγώ αντέχω ;!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΑΛΛΆ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΚΟΥΡΝΙΑΣΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑΣΤΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΟΛΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΓΙΑ ΤΕΝΤΩΣΟΥ ΛΙΓΑΚΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΓΑΤΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΘΑ ΞΑΜΟΛΥΣΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Το αμάρτημα κοιμάται κάτω !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΔΕ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΞΥΠΝΑ ΤΟ ΚΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΡΜΑΤΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! απ΄ τις φτερούγες του αθώου .ΒΡΕ ΑΣΕ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΘΩΟΣ;;;;;;;;;;;;;;;;; Στο είπα ; Νομίζω ναι… Για το ξεκάρφωμα είναι.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΩΑ ΓΙΑ ΞΕΚΑΡΦΩΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΑΝΤΕ ΟΡΜΑ ΣΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΝΤΕ ΒΡΕ ΣΟΥ ΛΕΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ::up.:: ::up.:: ::up.::
FRACTALS 19-01-2014 @ 19:44	Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη… ::wink.:: ::whist.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο