| |
Κράτα δυο μέρες τωρά το στυλο
και πού και πότε αλλάζω με μολύβι
μπάς και ξύλινη η υφη απ το υλικό
μου δώσει έμπνευση έστω και λίγη
Πονέσανε τα μάτια μου από το λευκό
της άδειας κόλας που απλώνεται μπροστά μου
Γεμισα κι ένα δωμάτιο με καπνό
κι ούτε μια λέξη για να πω τον έρωτα μου
Η ώρα 12 τα μάτια μου βαραίνουν
και λέω να τα παρατήσω πια
οι ρίμες δεν ταιριάζουμε, τα μέτρα δεν μου βγαίνουν
ας είναι, ούτε σήμερα, έτσι κι αλλιώς πήγε αργά
Μέσα στην νηστα μου και μέσα στη θολούρα
ακούω γέλια παραδίπλα μου πνιχτα
γυρίζω, βλέπω μια μυθική φιγούρα
και όμως, έχω τα μάτια μου ανοιχτά!
Μαύρα μαλλιά στον ώμο της χυμένα
δέρμα λευκό, τα μάτια της μέλια
δάκρυα τρέχουμε στα αναψοκοκκινισμένα
μάγουλα από τα γέλια τα πολλά
Στέκομαι τώρα ακίνητη μπροστά της
σαστησα, οχι πες μου τι θα κάνεις εσύ;
"Ποια είσαι ; "ψελησα "γιατί με κοροϊδεύεις; "
Νομίζω πως κοκκίνισα τότε απο ντροπή
Ούτε μια λέξη δεν μπορούσε να αρθρώσει
καθε που πήγαινε την έπνιγαν τα γέλια
ένιωθε την οργή που τώρα με είχε ζώσει
"Πες μου γιατί γελάς;" Της ειπα θυμωμένα
Σα με λυπήθηκε προσπάθησε λιγάκι
"Δεν με γνωρίζεις;" Μου απάντησε με ναζι
"οταν έγραφες Στις άκρες των χειλιών σου
μόνη σου ήσουνα νομίζεις Καλλιοπακι?"
"Ποια είναι αυτή η τρελή ?"αναρωτιέμαι
"τι θέλει μέσα στο δωμάτιο μου ?
θα βάλω τις φωνές, νομίζω δεν κρατιέμαι !"
μα δεν κουνιέται ούτε το βλέφαρο μου
Σαν είδε πως δεν ήξερα πραγματικά ποια είναι
σοβάρεψε και όρθωσε το σώμα το λευκό
και με περιφανή φωνή μου είπε το όνομα της
" Η μούσα είμαι του έρωτα, είμαι η Ερατώ! "
Σταυροκοπήθηκαν και σκέφτηκα
πως είναι ώρα πια να κόψω το ποτό
και τότε ξαφνικά θυμήθηκα
οτι δεν πίνω, πάει θα τρελαθώ !
"Κι αν είσαι η μουσα του έρωτα
κι αν είσαι η Ερατώ
γιατί μ άφησες μόνη μου
δύο χρόνια δεν μπορώ
μια λέξη να σταυρώσω..."
" Πάψε πια να τελειώσω!
Το πάω πάλι απ'την αρχή :
Είμαι η Ερατώ .
Ο λόγος κοριτσάκι μου
που βρίσκομαι εδώ
είναι γιατί παιδεύεσαι
ποίηση για να γράψεις
κάθε πτυχή του έρωτα
με λέξεις να εκφράσεις
μέσα από τα γράμματα
και τις ωραίες λέξεις
να βγάλεις συναισθήματά,
τον κόσμο να μαγέψεις
Δεν είναι λέξη έρωτας,
τον έρωτα το νιώθεις
και μην αγχώνεσαι άδικα
σε αραδες να τον δώσεις
να νιώθεις πάντα τυχερή
γιατί τον έχεις ζήσει
και ανέραστές είναι πολλές
σε αυτήν εδώ τη ζήση
Άστο μολύβι, το χαρτί
και αμέ μέσα στην κλίνη
σε προσμένει ο άντρας σου
_το μάτι εδω μου κλείνει _
Και απ'την κατσάδα που έφαγα
Ενοιωθα σαν παιδάκι
σα να χει δίκιο σκέφτηκα
και ανάσανά λιγάκι
Και πάνω που ξεθάρρεψαν
και ένιωσα χαλαρά
ξεκίνησα κάτι να πω
μα ήταν πια αργά
Μόνη μου στεκόμουν
μπρος στο παράθυρο μου
και είχα τώρα εκεί μπροστά
μόνο το είδωλο μου[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
