Ότι θυμάμαι απ' τη ζωή
είναι δικό σου
κι ότι μου λείπει στη ζωή
το 'χεις εσύ
ήμουνα σύντροφος
ο φίλος, ο άνθρωπός σου
φεύγοντας πήρες
τη μισή μου τη ζωή.
Κι είχες το χρώμα τ' ουρανού
μέσα στα μάτια σου
κι ένα γαρίφαλο
στο άσπρο σου φουστάνι
είχες της νύχτας τη σιωπή
πάνω στο βλέμμα σου
και στην καρδιά σου
ένα ακάνθινο στεφάνι.
Όλα σου τα 'δωσα
μα τ' άφησες στην άκρη
κι έμεινα μόνος μου
στης νύχτας τη γωνιά
σαν τον αλήτη
που κοιμάται σε παγκάκι
και σ' έναν κόσμο
μ' αξημέρωτη βραδιά.
