| |
Χωρίς να μιλάς τινάζεις την απορία
από τα μάτια σου: σαν να τινάζεις την σκόνη από ένα βιβλίο
που ξεχάστηκε στο πάνω μέρος της βιβλιοθήκης
το απρόσιτο.
Εκεί λοιπόν η ώρα κλαίει και αφήνει την υποψία
να εξαπλώνεται
άρδην.
Μαγειρεύουν δίπλα-απ’ το παράθυρο
έρχεται η μυρωδιά
Μια τσίκνα όπως θυσίας.
Και νυχτώνει…
Σιγανά-σαν να γεμίζει ο αμφορέας της μοναξιάς
κι άλλη πλησμονή.
Στο δωμάτιο ακούγεται η τηλεόραση που ποτέ της δεν σφάλλει-
Πλένει τον εγκέφαλο σωστά και αν δεν κρίνεις γίνεσαι
καρικατούρα θανάτου.
Το πουλί στο κλουβί σου μιλάει.
Όταν γεμίζει παράξενα η σελήνη κρότους και βρυχηθμούς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
