| |
Έτσι λοιπόν σε παντρεύτηκα
βαθιά , γλυκιά μου λύπη
ήσουν νέα όμορφη κι αθώα
στη γοητεία της μοναξιάς μου
η πλάνα συντροφιά μου
στο πόνο σε μεγάλωσα
και με το χρόνο μάλωσα
σαν είπα πια να σε χωρίσω
ήπια να σ’ αποχαιρετήσω
μα όσο κι αν προσπάθησα
πίσω μου να σ’ αφήσω
τόσο σε έβρισκα παντού
στο χυμένο καφέ
στο γεμάτο τασάκι
στο άδειο ποτήρι
στο σπασμένο καθρέφτη
δείξε μου λύπη μου το φταίχτη
αν είμαι εγώ , αν είσαι εσύ
και να που αύριο πάλι
εδώ θα είμαστε μαζί
ποιος τώρα να ορίζει
πόση μας έμεινε ζωή
σε μια μεγάλη νύχτα
σε μια μικρή πνοή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
