Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χωρίς τίτλο ακόμα
 ένα μικρό κομμάτι από ένα παραλήρημα που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. επηρεασμένος από την ατμόσφαιρα των θεατρικών μονολόγων του Ρίτσου...
 
[νύχτα ιδιαιτέρως σκοτεινή και χειμωνιάτικη.
Τραπέζι σκαλιστό από καρυδιά στρωμένο για δύο.
Ένα μονάχα κερί φωτίζει τα πλούσια εδέσματα…
ένας άνδρας και μια γυναίκα…
η γυναίκα σπάει πρώτη τη σιωπή με αφορμή
την δυσαρέσκεια του ομοτράπεζου για τον χαμηλό φωτισμό]

ΓΥΝΑΙΚΑ
Μην ανάβεις το φως καλέ μου συνδαιτυμόνα!
Η λάμπα θα φωτίσει ολόκληρο το δωμάτιο
κι εγώ δε θέλω να δω ξεκάθαρα κάθε γωνιά του.
φτάνει το φως ετούτου του κεριού
η φλόγα του η τρεμάμενη αρκεί για να φωτίσει
το χώρο πάνω και γύρω απ' το τραπέζι.
Έχω ανάγκη μονάχα απ' τα απολύτως απαραίτητα
τα περιττά πάντοτε μ' ενοχλούσαν…

Και τα πρόσωπα –ακόμη και το δικό σου-
φαίνονται καλύτερα στο μισοσκόταδο
παρά στο άπλετο Ηλιόφως
σαν πιο πνευματικά. με δόση αγιοσύνης
σαν πιο όμορφα.
Πάντοτε ότι φανταζόμαστε είναι ίσως
ωραιότερο από αυτό που ζούμε
και βλέπουμε και ψαύουμε…
Όπως η ερωτική συνεύρεση με άτομο ποθητό
που πριν πραγματοποιηθεί φαντάζει θεία
κι ύστερα αποδεικνύεται απλά
μια αδήριτη ανάγκη σαρκική…

Ξέρεις, δεν ήμουν έτσι πάντοτε.
προτού παραιτηθώ ζητούσα επίμονα να απέχω
απ' το σκοτάδι κι απ' ότι μου το θύμιζε,
κι έγραφα τα πεπραγμένα της νυκτός
στου ήλιου τα τετράδια
σημειώνοντας επιμελώς στις ετικέτες
την ένδειξη «νύχτα» και ένα τακτικό αριθμητικό
πρώτη, δεύτερη, Τρίτη...
και γράφοντας εξόρκιζα το φόβο των σκιών
που ζωντανεύανε θαρρείς, κάθε που νύχτωνε.
μα τώρα επιτρέψτε μου να απέχω από το φως…

Όπως απέχω πλέον από πολλά που κάποτε
Με ευχαριστούσαν. Όπως οι συντροφιές
Κι οι συζητήσεις. Κι ήμουνα ξέρεις δεινή συζητήτρια
Μπορούσα να κάνω διάλογο για όποιο θέμα
Και γνώριζα καλά τους όρους του: το σεβασμό
στην κάθε γνώμη, τον ευγενικό αντίλογο,
μα τώρα κι ο μονόλογος με θλίβει…
ίσως να φταίει η κακή μου άρθρωση, η βραχνάδα
που ακολουθεί κάθε μου λέξη σαν βραχνάς
φοβάμαι τη φωνή μου που βγαίνει θαρρείς
ανεπεξέργαστη, τραχιά… σαν από ορυχείο…
ίσως να ευθύνεται ακόμη η έλλειψη
θέματος ή ίσως που δεν έχω κάποιον να μιλήσω
επιτρέψτε μου να μη συμμετέχω πια…

και μη βιαστείς να με κατηγορήσεις για δειλία
να ξέρεις, κι η παραίτηση είναι μια πράξη θάρρους.
ίσως η ανώτερη πράξη θάρρους γιατί προϋποθέτει
αυτογνωσία.
οι θεατρίνοι, όσο κι αν είναι επώδυνο γι' αυτούς,
πρέπει να αποσύρονται απ' το σανίδι προτού να γίνουν
θλιβεροί θεατρινίσκοι, επαίτες ψεύτικων
κι επίπλαστων κρότων χειρών που μόνο από ευγένεια
χτυπάνε το ένα το άλλο.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
kapnosa-v-ainigma
10-03-2006
Καλημέρα Χρήστο.Σκοτεινό και χειμωνιάτικο....
NANA
10-03-2006
Καλη πένα!Θεατρικο και με προσεγμενο λεξιλογιο.Πολυ καλη δουλεια για ερασι-τεχνη!
Ανώνυμο σχόλιο
10-03-2006
Αν πω πως απλά συγκλονίστηκα.. θα είναι πολύ λίγο... ίσως ακόμη να περιγράφεις εδώ τις χθεσινές μου σκέψεις, όταν άναψα ένα κερί, με τρόπο που εγώ ποτέ δεν θα μπορούσα να μιμηθώ... Καλημέρα Χρήστο και να είσαι πάντα καλά!!!
Αστεροτρόπιο (Jeny)
10-03-2006
Δε μιλώ. Υπέροχο είναι. Μπράβο σου.
EKI
10-03-2006
Για τίτλο θα σου πρότεινα το "Ο σκοτεινός Δείπνος", ...κατά τα άλλα διαφωνώ κάθετα, οριζόντια και πλαγίως με το μήνυμα που περνάει το ποίημα, παραίτηση δεν υπάρχει στη ζωή με αυτή την μορφή που μας περιγράφεις, αλλά και να υπάρξει τότε δεν υπάρχει επόμενη μέρα, ....συνεπώς ο παραιτημένος δεν δικαιούται να ομιλεί και να συμμετέχει σε τίποτα ανθρώπινο. Για το ασικό ένστικτο μιλάω χρήστο, χωρίς αυτό δεν υπάρχουμε........
χρήστος
10-03-2006
παιδιά σας ευχαριστώ... ΕΚΙ απλά σου υπενθυμίζω πως είναι ένα μικρό απόσπασμα από ένα μακροσκελέστατο "πείραμα" το νόημα παρακάτω αλλάζει πολλές φορές.... ούτε κι εγώ συμφωνώ με την παραίτηση... στην συγκεκριμένη περίπτωση θα το χαρακτήριζα δικαιολογία... σας ευχαριστώ και πάλι
EKI
10-03-2006
Βασικό ένστικτο......διορθώνω
AceOfSpades
10-03-2006
σε τεντωμένο σκοινί βαδίζουν τα θέλω με τα πρέπει σε κάθε στίχο αγαπητέ...είναι αυτή η λεπτή κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει τη σάρκα από το πνεύμα , το τακτικό από το απόλυτο , την αυτογνωσία από την υποτίμηση , το παραλήρημα από τον διαλογισμό.. όσον αφορά την απόδοση , πολύ ατμοσφαιρίκο πολύ καλή ροή , πολύ μου άρεσε... καλημέρα φίλε
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
10-03-2006
Καλημέρα.Ωραίες καθημερινές σκέψεις που ποτέ δεν αναλύουμε.
annaΤi
10-03-2006
"Πρώτη, δεύτερη, τρίτη..." έτσι, για να αιωρείται το "...νύχτα"!!!! ....Πολύ μου άρεσε Χρήστο, αλλά πολύ!!! Συμφωνώ... μαζί σου! Ιδίως, επειδή το να διαφωνήσεις ορθά, προϋποθέτει πρώτα ταύτηση, μετά διήλιση και τέλος έρχεται ο αντίλογος... καλη-καλή μέρα!!
ειρήνη
10-03-2006
πολύ δυνατό χρήστο με λόγο περίτεχνο χωρίς όμως το στόμφο που θα το έκανε κουραστικό .. το υπόλοιπο πότε θα το δούμε?
Γιαννόπουλος Χρίστος
10-03-2006
Πριν διαβάσω το σχόλιο σου ετοιμαζόμουν να σου πω για το Ρίτσο αλλά....τι να κάνουμε....Ξέρεις να εκτιμάς και να αναπλάθεις....αν και πιστεύω ότι είσαι πολύ κοντά στο Χρήστο......φιλιά βρε...
MAKHS KAURISMAKHS
10-03-2006
το πρώτο γράμμα της λέξης εύγε είναι το μ (όπως μπράβο) :)
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
10-03-2006
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο