| |
Τρέμει το χείλος σαν αγρίμι που ετοιμοθάνατο προσμένει το φιλί
Δυο μάτια σχιστά είναι ο ξάστερος ουρανός, της γυναίκας μου
Ομορφιά από την ανατολή
Ξημέρωσε η νύχτας τούτη
Τραγουδούν τα πουλιά κελαηδήματα
Και φτιάχνουν ποιήματα για τους ανάπηρους του ασύλου
Ξύπνα στο καθάριο τοπίο του ουράνιου θόλου,
Που έχει φωτεινή επιγραφή «όνειρο»
Και παράμερα ταμπέλα «Προς κάθε ενδιαφερόμενο:»
Έδαφος του κουρασμένου οφθαλμού, σκέψου.
Το κύμα δεν χόρεψε απόψε πλαγίως σου
Τους μανιασμένους παλίνδρομους χορούς του
Οι πόνοι της ψυχής μοιάζουν με τέκνα που εμβάπτισες
Στην ηδονή σου, γυναίκα
Οπότε τώρα σου δίδω οδυρμούς
Να τους μεταμορφώσεις σε λατρευτικές λιτανείες
Θαμμένο στους βωμούς το τέλμα της καρδιάς
Αναστενάζει τις φορές που νοιώθει αγριεμένο και σε ελέγχει
Αν στον κόσμο που προηγουμένως ανέστησες, γίνηκες πριγκίπισσα, αν επιτρέπεται το γέλιο
Ω! Ελευθερία τρέλας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
