| |
Ανοιξες την πόρτα...
συνάντηση με την μέρα προχωράς ,
περνάς απέναντι ...
μια καλημέρα.Την είπες ,πρωτη κουβέντα σαν ξυπνησες.
Ο ηλιος απάνω σου τον κοιταξες λοξά μην σε τυφλώσει το φως του.
Συνεχίζεις,
στην πρωτη στροφή σε περιμενει το άρωμα,
πιστό στο ραντεβού του το γιασεμί του γείτονα
Το ξέρεις πως ειναι εκει καθε πρωι που ξυπνάς και σχεδιάζεις την διαδρομή σου,
οπου και να πας περνάς από εκεί.
Εκείνο ,το λευκό γιασεμί απ την πρωτη μέρα που περασες
αν κι αγνωστος σου μοιρασε απλόχερα την μυρουδιά του.
Πλέον σ έμαθε.
Ξερει εκείνη την δόλια επιθυμία σου να του πάρεις -κλεψεις ένα λουλούδι ,
να παρεις λιγο απ τ άρωμα του στα χέρια σου ,
να το χεις παρέα -συντροφιά στην μέρα σου.
Σε κοιτούσε κάθε μέρα που κοντοστεκόσουν κι απλωνες τα χέρια χαιδεύοντας το
με την κρυφη επιθυμία να μένει ανεκπλήρωτη εδώ και καιρό, χρόνια ολάκερα.
Ηξερε πως το ειχες ερωτευτεί,
σου τό δειχνε κάθε φορά που έστριβες κι έπεφτες απάνω του..
Εκείνο επιδεικτικά σου απλωνε τα πιο όμορφα λουλούδια του πάνω σου
Σε προκαλούσε ...
Σε δοκίμαζε καθε πρωινό...
Εσύ δεν αντιστεκόσουν οχι..
απλα έκανες αυτό που η καρδιά σου είχε αποφασίσει..
Να το συναντάει καθε μέρα που ο ήλιος ο παντοκράτορας έπαιρνε την θέση του στον γαλάζιο ουρανό.
Εκανες αυτό που έπρεπε ,ανάπνεες την ζωή του ,αγγιζες την πιο όμορφη στιγμή του στα πιο όμορφα και γεματα ζωντάνια άνθη του...
ειχες αποφασίσει να το ζησεις αφημενο στην θέση του επάνω στα καταπράσινα κλαδιά του ,
εκείνο το γιασεμι που το ειδες σαν γεννηθηκε μέχρι που ν αφήσει την τελευταία του μουρουδιά.
Ειχες υποσχεθει πως θα τηρουσες τον λόγο σου ,πως θα σουν πάντα κοντά του ...
και το κανες.
Ετσι περνανε τα χρόνια και περιμένεις...
Περιμενεις πάντα τις πρώτες μέρες της άνοιξης για να ξαναδείς τον έρωτα σου ,
να τον δεις να ξαναγεννιέται
Να ξαναγεννιέται μεσα απ τα καινούργια άνθη του γιασεμιού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
