| |
Δεύτερη λέξη
να βρω να σ' αποτυπώσω
δεν βρήκα:
κύμα είσαι
σ' ό,τι βλέπω
σ' ό,τι διαβλέπω
σ' ό,τι αγγίζω
Η σαρκωμένη ορμή σου
τέρψη και ηδονή
Στην άρνηση
και στην αποδοχή σου
παφλασμός
Κατέχεις της μοίρας σου
τη γνώση και εμβαθώς
την αγαπάς:
ευσυνείδητα εσύ λάμνεις
προς τα βράχια
με επιταχυνόμενο ρυθμό
Σε χίλιες αστραφτερές σταγόνες
φτερουγάς
με περισσή την χάρη
και την πτώση
που εξυψώνει
Βρίσκεις λόγο ύπαρξης
στην διάλυση, την ολική εξάρθρωση
Από κάποιον ψηλό γκρεμό, εποπτικό
με μέθη σε παρατηρώ
να γίνεσαι στάλες και άγριος αφρός
Έτοιμη να καταδυθώ
στο αειθαλές αυτό παιχνίδι
φθοράς και αφθαρσίας
Το βάθος της βουτιάς
συνέχεια υπολογίζω
μ' ένα "πρέπει" αυτοσυντηρητικό
Με το ένα πόδι στο κενό
σε ερώτημα ήδη κολυμπάω:
είμαι αρκετά γενναία να πνιγώ
στο θαυμαστό σου κατακλυσμικό μωσαϊκό;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
