Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δημιουργία
 
Πέτρα ήμουν με έκανες χώμα
και πάνω μου χνάρια δικά σου αφήνεις
βροχή όσα θέλω και γίνομαι λάσπη
πηλός τώρα μοιάζω που σχήμα του δίνεις

με χάδι τα χείλι να μου σχηματίσεις
χαμόγελο μόνο έτσι θα έχουν
με αγάπη τα μάτια να τα φροντίσεις
εσένα θεό τους να έχουν να βλέπουν

αισθήσεις σαν δώσεις στο πήλινο σώμα
στην γεύση φιλιά σου μονάχα ζητάει
το πάντα να ακούει στο πόσο θα μείνεις
στην όσφρηση ιδρώτα του πάθος που κυλάει

ανάσα δική σου πνοή θα μου δώσει
ψυχή η ψυχή σου στο στήθος μου μέσα
δημιούργημα θα μαι για πάντα δικό σου
ήμουν κάποτε πέτρα και είμαι τώρα γυναίκα.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Τσακίρη Χαρά
10-03-2006
πολύ όμορφο το ποιήμα σου..... αν και διαφωνω με τον προτελευταίο στίχο της τελευταίας στροφής σου.... στην αρχή νομίζεις πως είναι ετσι......
Nyxterinos_Episkeptis
10-03-2006
Ομορφο Κατερίνα...εγω δεν διαφωνώ πουθενά
ΚαΤερίνη
10-03-2006
Γεια σου Κατερίνα, όμορφο το ποίημά σου, συνέχισε να γράφεις.
katerina koromila
11-03-2006
Χαρά σε ευχαριστω για την παρατηρηση σου...ειχες δικιο...μαλλον τωρα ειναι καλυτερα που το διορθωσα

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο