stixoi.info: Γαλήνια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Γαλήνια

Ή έτσι τουλάχιστον, νομίζω...

Γαλήνια….

Δεν έχω τίποτα να πω.
Όλα στη θέση τους αναπαύονται γαλήνια.
Τα αισθήματα τα νανουρίζω με παραμύθια.
Τις σκέψεις τις κοιμίζω με ψέματα.
Τα όνειρα τα καλοπιάνω και δεν έρχονται.
Όλα στη θέση τους αναπαύονται γαλήνια.
Και εγώ αγριεύω…
Πότε θα πάψει άραγε να πονάει η απουσία;
Πάνε αιώνες που σε έχω εξορίσει από μέσα μου
κι όμως δεν έφυγες ποτέ.
Πλανιέσαι στο δωμάτιο χωρίς σώμα.
Μιλάς χωρίς φωνή.
Υπάρχεις, βασανιστικά.
Μια τιμωρία αναπόφευκτη
και μια ανάγκη αλύτρωτη.
Άραγε κατάλαβες ποτέ πόσο σ’ αγάπησα;
Γεννήθηκα μισή όπως γεννιούνται τα φεγγάρια τ’ απογεύματα.
Και εσύ με γέμιζες λίγο-λίγο, βράδυ με βράδυ…
Ανυπόμονο το φως να αγγίξει το κενό,
να γεμίσει ο κύκλος υποσχέσεις.
Μέχρι που ήρθε μια πανσέληνος,
να τα τινάξει όλα στον αέρα,
μ’ αυτή την πληρότητα την αβάσταχτη!
Και τώρα
όλα στη θέση τους αναπαύονται γαλήνια.
Ή έτσι τουλάχιστον, νομίζω…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Μου γνεφ' η καρδιά, πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι...

Αταξίδευτος 12-02-2014 @ 11:22	εννήθηκα μισή όπως γεννιούνται τα φεγγάρια τ’ απογεύματα. Και εσύ με γέμιζες λίγο-λίγο, βράδυ με βράδυ… Ένα μικρό κομμάτι ενός πανέμορφου γραπτού Επίσης με φτιάχνει που τελειώνεις με το ίδιο-σχεδόν-δίστιχο που ξεκινάς, έχω αδυναμία στα παιχνίδια αυτά... Δήμητρα την καλημέρα μου!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
MARGARITA 12-02-2014 @ 11:30	και εγώ το ίδιο νομίζω γιατί σε νοιώθω όσο δεν φαντάζεσαι...μπράβο σου κόρη μου ::love.::
YABER 12-02-2014 @ 15:10	::yes.:: ::yes.:: ::up.::
AceOfSpades 12-02-2014 @ 16:47	από τα πολύ πολύ ωραία σου.
nadin1974 12-02-2014 @ 17:34	Γεννήθηκα μισή όπως γεννιούνται τα φεγγάρια τ’ απογεύματα. Και εσύ με γέμιζες λίγο-λίγο, βράδυ με βράδυ… Ανυπόμονο το φως να αγγίξει το κενό, να γεμίσει ο κύκλος υποσχέσεις. Μέχρι που ήρθε μια πανσέληνος, να τα τινάξει όλα στον αέρα, μ’ αυτή την πληρότητα την αβάσταχτη! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Υπέροχο!
Αστρογιογγι 13-02-2014 @ 09:05	http://astrojoggi.pblogs.gr/2014/02/galhnia.html
Δήμητρα 13-02-2014 @ 16:57	Ευχαριστώ πολύ όλους... ::blush.:: Αστρογιογγι ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο