| |
Περίπου στις δέκα το βράδυ...
κάθισα στο συνηθισμένο μου μπαρ και παρήγγειλα καφέ.
Είναι μια παράλογη συνήθεια να ξυπνάς αργά το απόγευμα,
αλλά πάντα έτσι μου συνέβαινε.
Ξεκινάω τη μέρα μου όταν οι περισσότεροι την τελειώνουν.
Ο ήλιος πάντα με τυφλώνει.
Ο μπαρμαν έρχεται γελώντας στο μέρος μου,
λέει,
''φίλε αυτός ο καφές δεν πίνεται,έτσι δεν είναι;''
Γελάω,
'' δεν ξέρω'' του απαντώ...
''τί θα πει δεν ξέρεις;''
''με τον καιρό το συνηθίζεις μάλλον και μετά δεν παίρνεις χαμπάρι'' αποκρίνομαι..
Άφησε τον καφέ κι έφυγε.
Θέλω να πω, το ίδιο δε συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
