| |
| | Στην Κ. (εκείνα που φοβήθηκες να ακούσεις) |  | | | Άγριο θηρίο γίνεται η αγάπη, σαν πιει απ' το νερό της ανημπόριας... | | |
Ετών δεκάξι. Η αναγνώριση. Μια αγκαλιά, πιασμένες χέρι-χέρι στο σκοτάδι σου.
http://youtu.be/6ADxbZyarZM . Έτος 1990...
Θυμασαι; Η ζωή σου, τότε, εκείνο το τραγούδι... Εκεί σε γνώρισα, πλάσμα τρομαγμένο και πεινασμένο για αγάπη. Η ψυχή μου, το λίκνο σου. Εσύ και εγώ ένα. Το γράφαμε στα βιβλία μας και στην καρδιά μας.
"Αγαρίνα που ζεις
στις κρυφές μας ανάγκες,
μακριά απ' του "τώρα" τη σκόνη...
Ίσως ζούμε κι εμείς
στου φωτός τις παράγκες
μα ποτέ δεν θα μείνουμε ΜΟΝΗ..."
Τότε στ' αλήθεια πίστευα πως, με την αγάπη μου και μαζί, όλα θα μπορούσες να τα ξεπεράσεις...
Και έπειτα έφυγα... Δεν σ' εγκατέλειψα όμως ποτέ, άραγε το κατάλαβες;
Μια δεκαετία αναχωρήσεων και αφίξεων,
μεγάλωνα, με μάθαινα, άλλαζα
και επιστρέφοντας σ' έβρισκα ξανά εκεί:
αμετακίνητη, ένα γερασμένο παιδάκι με τις ίδιες ανάγκες, πάντοτε ανικανοποίητες.
Το χέρι σου γλυστρούσε πια από την παλάμη μου,
όλη σου η δοτικότητα και η ανάγκη να προσφέρεις και να λάβεις αγάπη παραδομένη...
στα χέρια ανθρώπων που αισθάνονταν σημαντικοί και δυνατοί καταρρακώνοντάς σε.
Κατερίνα, εγώ είμαι... Μ' ακούς; Γιατί δεν μου μιλάς; Γιατί τρέφεσαι από τα σκουπίδια τους;
http://youtu.be/I8iJ8F9pMHo
Τους δαίμονες που πασχίζεις να ξορκίσεις τους γνωρίζω, τους ξέρω καλά... Δώσαμε μάχες με εκείνους.
Εκείνο που δεν ήξερα είναι πόσο είχαν αλώσει την ψυχή, την σκέψη, τις αντιστάσεις σου.
Απόψε ήρθε να με βρει η σκιά σου, η παλάμη μου δεν βρίσκει το χέρι σου πια και η ζωή σου βυθίζεται, δονείται συνεχώς, στη θλίψη βαπτισμένη, πάντα στους ίδιους ρυθμούς, αναπαράγοντας το ίδιο, παλιό εκείνο τραγούδι.
Το βλέπω στα μάτια σου, νομίζεις πως σε πρόδωσα...
Λες πως όλοι οι γύρω σου σε πολεμάμε.
Θύμωσες που, για πρώτη φορά, αρνήθηκα να σου δώσω το πιστοποιητικό ψεύδους που (νομιζεις ότι..;) χρειάζεσαι....
Που αρνήθηκα να σε βοηθήσω να μπεις ακόμη πιο βαθια, ένας Θεός μόνο ξέρει πόσο πόνεσα για να το κάνω. Και άλλο τόσο για να στο πω, κοιτώντας σε στα μάτια.
Η αλήθεια πονά, φιλενάδα, όταν την ακούς αλλά και όταν την λες.
Αλήθεια, προτιμάς τον πόνο που σου δίνει όταν την βιώνεις;
Λες πως όλοι έχουν απομακρυνθεί, πως είσαι μόνη. "Γιατί είμαι κακιά..." σαρκάζεις.
Την ειρωνία σου την ξέρω καλά,
είναι το μόνο σου όπλο, ένα ξύλινο σπαθί ενάντια στις καλές ή κακές προθέσεις των ανθρώπων...
Δεν με πληγώνει αυτή, η πεποίθησή σου πως παίρνεις ό,τι αξιζεις στη ζωή με πληγώνει...
http://youtu.be/voNPM8Cukz0
Κάθε ερώτηση που δεν θέλεις να απαντήσεις την βαπτίζεις μομφή. Κι εγώ...
Φοβάμαι για 'σένα, γι' αυτό ποτέ πια δεν θα υποθάλψω τους παραλογισμούς και τις απελπισμένες σου επιλογές...
Είμαι εδώ, πάντα περιμένω να μ' ακούσεις, να με δεις...
Και ακούω... Τους ψίθυρους και τις κραυγές σου,
την έκκλησή σου για βοήθεια, που ποτέ δεν δέχτηκες.
Πάρε το χέρι μου... Ποτέ δεν φοβήθηκα να σ'αγαπώ.
Βοήθησέ με να πάρουμε πίσω την ψυχή σου.
Άλλο τραγούδι θα σου βρούμε... Μονάχα νιώσε με.
http://youtu.be/AmdqxnO09yg
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων. | | | |
|
ΑΙΓΙΕΑΣ
19-02-2014 @ 13:10 | ::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | | Vicky mouse
19-02-2014 @ 13:41 | Πάρε το χέρι μου... Ποτέ δεν φοβήθηκα να σ'αγαπώ.
Βοήθησέ με να πάρουμε πίσω την ψυχή σου.
Άλλο τραγούδι θα σου βρούμε... Μονάχα νιώσε με.
είναι καταπληκτικό...
ωραία...με έκανες να κλαίω...
το θέμα δεν είναι όμως να το διαβάσω εγώ και οι άλλοι εδώ μέσα...
Είναι να το διαβάσει κι εκείνη.. κι ακόμα περισσότερο να το καταλάβει Αγαπάκι μου...
κι είναι δύσκολο πολύ δύσκολο αυτό...
να καταλάβει ένας άνθρωπος όταν δεν θέλει να το κάνει...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
19-02-2014 @ 15:32 | Θυμασαι; Η ζωή σου, τότε, εκείνο το τραγούδι...
Αν θυμάμναι λέει? ... πως νομίζει ότι συντηρώ την φλόγα της προσμονής για το αύριο ζωντανή ... και πιό προσάναμα ρίχνω στις σκέψης τις φωτιές? ...
Καλό απόγευμα !!! ... ::wink.:: ... | | ΒΥΡΩΝ
19-02-2014 @ 15:56 | Ωραίον.....
...Μια δεκαετία αναχωρήσεων και αφίξεων,
μεγάλωνα, με μάθαινα, άλλαζα
και επιστρέφοντας σ' έβρισκα ξανά εκεί:
αμετακίνητη, ένα γερασμένο παιδάκι με τις ίδιες ανάγκες, πάντοτε ανικανοποίητες....
::rock.:: | | Μαυρομαντηλού
19-02-2014 @ 16:58 | Άγριο θηρίο γίνεται η αγάπη, σαν πιει απ' το νερό της ανημπόριας...
ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ Ο ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ,
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::wink.:: ::yes.:: ::yes.::
ΑΣ ΤΑ ΕΞΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ
ΜΕ ΤΟ ''ΜΠΟΡΩ''
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ''ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ''
| | **Ηώς**
19-02-2014 @ 18:00 | Το βλέπω στα μάτια σου, νομίζεις πως σε πρόδωσα...
η πεποίθησή σου πως παίρνεις ό,τι αξιζεις στη ζωή με πληγώνει...
η αλήθεια πονά, φιλενάδα, όταν την ακούς αλλά
και όταν την λες.....
οφείλω να ομολογήσω ότι είναι ένας καταιγισμός συναισθημάτων
με τις μουσικές αναφορές κάτι σαν *έκκληση* που αγγιζει κυριολεκτικά Αγάπη!
| | Αναπάντεχος
19-02-2014 @ 18:28 | Αγαρίνα που ζεις
στις κρυφές μας ανάγκες,
μακριά απ' του "τώρα" τη σκόνη...
Ίσως ζούμε κι εμείς
στου φωτός τις παράγκες
μα ποτέ δεν θα μείνουμε ΜΟΝΗ..."
Τότε στ' αλήθεια πίστευα πως, με την αγάπη μου και μαζί, όλα θα μπορούσες να τα ξεπεράσεις...
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
19-02-2014 @ 18:50 | Κατάθεση ψυχής...!!!!!!!!! ::hug.:: | | Κυριάκος Τζελεπίδης ( αρμενιστής)
23-02-2014 @ 11:42 | φανταστικο !!!!!! τι να πω .. ευγε !!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | smaragdenia
25-02-2014 @ 16:55 | ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΑΓΑΠΗ..............ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | aridaios
25-02-2014 @ 17:48 | Αγάπη Μ
Πολυ σπουδαιο το εργο σου: ενας καταιγισμος χρωματων και συναισθηματων αποτυπωμενα στο απλο χαρτι.Ευγε. ::rock.:: ::love.::
Φυσικα και στα αγαπημενα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
