| |
ειναι αυτα που οι αλλοι ξεχασαν που ψαχνω
για να τα σωσω απο την μαυρη συννεφια
με ενα καρβουνο να τα χαραξω
να διατηρηθουνε λιγο ακομα ζωντανα
δεν μετρησαμε ποτε μας ουρανε
τα λαθη μας και τις πληγες στα στηθια
κοιταμε μονο ευλαβικα να ερθει η ανοιξη ξανα
σαν τα σπουργιτια
και κανουμε υπομονη
δεν μας ρωτησανε
αν θελαμε αλλο ουρανο και αλλα χρωματα
δεν μας ρωτησανε ν τα ονειρα μας τα θυμομαστε
αν ειναι γκριζα η ζωη και εγχρωμη μονο η τηλεοραση
μικρε μου ουρανε δεν σε αντιλαμβανομαι
και αν εισαι απειρος οσο το συμπαν
με μεθανε με στερεα την σκεψη
πως ολα ειναι πραξεις με ακριβεια
και ετσι δεν φοραω εις το συστημα
δεν ταιριαζω στη εξισωση
διοτι τις σκεψεις μου δεν εμαθα
να βαζω εις φρενα
αυτα τα ολιγα και αλλα δεν εχω να ειπω
στεγνωσε και τωρα το μυαλο
αφεντες ποτε δεν εμαθε
και ετσι ειναι οχτρος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
