| |
ΑΝΔΡΑΣ
Το σπίτι σας είναι υπέροχο!
Ψηλά ταβάνια, πόρτες δίφυλλες
Σάλες υποδοχής ευρύχωρες, ξενώνες
Θυμίζει κάτι απ' τα παλιά
ΓΥΝΑΙΚΑ
Το σπίτι τούτο είναι ζωντανό αν και σε ηλικία προχωρημένη
ανασαίνει, θαρρείς, καμιά φορά απ' τους αρμούς του
κι αν τα κατώφλια αφουγραστείς έχουνε να σου πουν πολλά
για όλους αυτούς που δέχτηκαν
για όσους ξεπροβοδίσαν
Μονάχα ένα σημείο του με απωθεί
εκείνο το δωμάτιο με τους καθρέφτες,
παμπάλαιοι καθρέφτες
με μπρούτζινη κορνίζα μα τόσο ακόμα διάφανοι
που μπορείς να δεις αν τους κοιτάξεις
πεντακάθαρα τη ροή του χρόνου στο πρόσωπό σου
Μα εγώ μισώ τη ροή του χρόνου
και τους καθρέφτες
που δεν ψεύδονται
Απάνω τρία υπνοδωμάτια κλειστά
και το δικό μου, που βλέπει στο μεγάλο δρόμο.
Να ξερες πόσα σχέδια έχω σκαρώσει
κοιτώντας το ταβάνι του!
Το μόνο πράγμα που γνωρίζω τόσο καλά στη ζωή μου
είναι το ταβάνι του.
Ξέρω που αρέσκονται οι αράχνες να φωλιάζουν,
που έχει ξεφτίσει η μπογιά,
που ακουμπά ο ήλιος το πρωί σαν ανατέλλει,
πως σείει ο αέρας την κουρτίνα όταν μπαίνει από τις χαραμάδες
και πως σφυρίζει σαν αυλός σε μια πομπή
γιορταστική του Διόνυσου
Πόσο θα θελα να συμμετέχω στη γιορτή
των δώδεκα διπλών αυλών!
το σύριγμά τους πάντα με σαγήνευε
και το αυτεξούσιο της αυλήτριδας
να φράζει με το δάχτυλο ή να ελευθερώνει
από μικρές οπές, πνοές ψυχής λυτρωτικές
Κι ανάλογα ο ήχος να δηλώνει αισθήματα:
Πόνο και λύπη και χαρά,
Μονάχα η ώρα του ύπνου με βασανίζει
Αυτή η στιγμή του πρόσκαιρου θανάτου.
Ποτέ δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ με το θάνατο
πρόσκαιρο ή αιώνιο. με κανένα.
Κι ο ύπνος ο νυχτερινός
είναι να ξέρεις, η προπαίδεια για τον αιώνιο ύπνο...
μα εγώ σαν ερωμένη των Απαρχών
μισώ ότι θυμίζει παρακμή και τέλος
Μπορώ ν' απέχω από το θάνατο παρακαλώ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
