| |
Νύχτα κατέβα από ψηλά καβάλα στη Σελήνη,
τ'αστέρια βάλε οδηγό μην τύχει και χαθείς,
μονάχα η παρουσία σου τον πόνο απαλύνει
και γαληνεύουν οι ψυχές τις ώρες που θα'ρθείς.
Το μαύρο,το δασύπλεχτο,χιτώνα σου να ρίξεις,
να σκεπαστεί ασφυκτικά,η κάθε γειτονιά,
στον ήλιο που λαμποκοπά τα δόντια σου να τρίξεις
και βάλε τον να κοιμηθεί μόνο σε μια γωνιά.
Τη δροσερή σου την πνοή εξέπνευσε σιμά μας,
να μας τυλίξει απαλά σαν χάδι τρυφερό,
να σβήσει όλες τις έγνοιες μας και τα προβλήματά μας,
για να κυλήσει η ζωή ξανά σαν το νερό.
Ύστερα μες στην αγκαλιά του υιού σου,του Μορφέα,
απόθεσε το σώμα μας για να ξεκουραστεί
μες στον ονείρων το χορό που μαίνεται μπροστά μας,
αλώβητο και δυνατό πάλι να παραστεί.
Νύχτα εσύ βασίλισσα καρδιές να κλέβεις ξέρεις
απλών ανθρώπων,τακτικών,που ολημερίς μοχθούν
σαν έρθει η βασιλεία σου γαλήνη επιφέρεις
κι όλους με το μέρος σου προτρέπεις να ταχτούν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
