| |
Σ ακουω,
κι αναβουν μεσα μου λιακαδες.
Ανθιζουν τ΄αγκαθια μου.
Σε βλεπω,
κι ευχαριστω τον θεο που δεν πιστεψα καν,
που μ' αφησε να σε γνωρισω.
Σε νιωθω,
και καθε φορα,
αναρωτιεμαι αν εχει υπαρξει οτιδηποτε ομορφοτερο
σε τουτη την ζωη.
Γεμιζουν τα ματια μου θαλασσες,
γιατι εμαθα πως υπαρχεις εσυ,
και καθε φορα που μπερδευομαι και σε περνώ για ονειρο,
εμφανιζεσαι και μου χαιδευεις το μυαλο.
Θα μπορουσα να πεθανω,
και να ξαναγεννηθω χιλιες φορες
για να ειμαι δικη σου απ την αρχη,
κι αλλη μια,
μοναχα για να σ' ευχαριστω καθε μερα.
Θα μπορουσα αυριο, να ταξιδεψω σ ολο τον κοσμο,
για να γυρισω γρηγορα και να στα δειξω ολα.
ΚΑΙ θα μπορουσα,
να σπειρω φωτιες με την ανασα μου
για να καψω ο,τι σ εμποδιζει.
Να μην ξαναφοβηθεις ποτε τιποτα....
Μετα, θα μπλεκα τα δαχτυλα μου,
για να πατησεις πανω και να σηκωθεις.
Ζωη μου...
Μια μερα..
θα ξεπλυθουμε παρεα κατω απο καταρρακτες..
και θα κοιμηθουμε γυμνοι,
σκεπασμενοι με μουσικες...
Δεν θα μας νοιαζει τιποτα,
παρα μονο το χρωμα του φεγγαριου...
καποια μερα,
θα κολυμπαω μεσα σου ευτυχισμενη...
κι αυτη η μερα..
θα κρατησει για παντα, ψυχη μου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
