Καταλαβαίνω
προσπερνώ
πηγαίνω
αντιβοώ
κατηγορώ
κι εμμένω
στον πυρετό
να σε κοιτώ
ν’ αμύνεσαι
να με κοιτάς
να με κρατάς
ν’ απομακρύνεσαι
ν' αναζητάς
της ερημιάς
αντίδοτα
στα σκοτεινά
τα μακρινά
τ’ ανήλατα
και μοναχή
σαν ιαχή
πολέμων άλλων
των εποχών
των προσευχών
των αντιλάλων
καταλαβαίνω
προσπερνώ
και μένω
μουρμουρητό
στο βουητό
το ξένο
κι εμμένω
στον πυρετό
να σε κοιτώ
ν’ αμύνεσαι
να με κοιτάς
να με κρατάς
ν’ απομακρύνεσαι
ν' αναζητάς
της ερημιάς
αντίδοτα
στα σκοτεινά
τα μακρινά
τ’ ανήλατα