Δεν είναι ο θάνατος κολλητικός καλέ
να το φωνάξω να τ'ακούσουνε να ρθούνε
κοτσάρουνε μια μούρη από μπλαβί μπερντέ
και χάνεται η ευφράδεια στο ..τι να πούμε...
Σα να χω φλιτ και τούτη τη φορά στα χέρια
και στράβωσε κι η ζάντα από το σκόντα
όπου γκαβός κι η τύχη του η πλέρια
που μυστικά μου παριστάνει τη τζοκόντα
Οτι είναι αυτό που ζω στο πολύ βαθός του ιπποφαές
πολυβιταμινούχο αλλά που νους να τ'αναλύσει τα σωστά
να κρέμεσαι για την καλή ψυχή απ' του παπά τις προσευχές
και να ζητάς βοηθεια απ'αυτούς που δεν μιλάνε πια
ελάτε λέω πολύ συχνά και προς βορρά και προς το νότο
να αναμειχθούν η ειλικρίνεια με τα ασημένια σας κουμπιά
που πάει η μύξα σύννεφο και κάνει στα μαντήλια κρότο
να τη στολίσουμε ετούτη την πομπή με μια μεγάλη αγκαλιά
φοβούνται λέει τους πεθαμένους και δεν τους χαιρετουν
να πάρουν δρόμο με τα παγωμένα τους τα μέτωπα παράδεισο
μα και τους ζωντανούς που ξεριζώθηκαν να τους ρωτούν
αν θέλουν κάτι από τη γη εκεί που χώθηκαν στην άβυσσο
Μα τι να θέλουμε τα έχουμε όλα τακτοποιημένα
Και τον μπαμπά και τον παπά και το θεό και μένα
ένα ηφαίστειο που καίει μες το στομάχι και στα σωθικά
το τάπωσα ,μην εκραγεί στα μούτρα τους ,με ηρεμιστικά
