stixoi.info: 22-31

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

22-31

22

Να 'μαστε στην ομαδα ψυχοθεραπειας λοιπον και ως συνηθως ακροβολισμενοι
στις γωνιες των καναπεδων.Κλεινει η πορτα.Κοιταμε τα ντουβαρια.Αμηχανια.
-Εισαι καλα;ρωταει τον Γιαννη η ψυχοθεραπευτρια
-Καλα απανταει ο Γιαννης
-Πως πανε τα πραγματα; συνεχιζει εκεινη.
-Πανε απανταει ο Γιαννης
-Θες να μοιραστεις κατι στην ομαδα; τον ξαναρωταει.
-Οχι λεει με σιγουρια ο Γιαννης
-Ισως την επομενη φορα ε Γιαννη;του λεει εκεινη
-Ισως κανει εκεινος και αρχιζει να σκαλιζει την μυτη του.
Απο τον Σεπτεμβρη η μερα που ο Γιαννης θα ανοιξει το στομα του
και θα πει πανω απο μια λεξη δεν εχει ερθει ακομα.
Ισως να 'ναι καλυτερα ετσι ε φιλε Γιαννη;

23

Ειναι απλα μαθηματικα.Πολλα μικρα μαζι κανουν ενα μεγαλο.
Το συνολο των μικροχαρων της ζωης κανουν μια ζωη γεματη.
Αδικα περιμενεις να συμβει κατι ξεχωριστο.Το ψαχνεις σε λαθος μερος.
Συμβαινει ολη την ωρα γυρω σου ακομα και μεσα σου.Ακομα και ο καφες
η μπυρα το τσιγαρο τα λουκανικα ενας δισκος μια ταινια μια παρτιδα σνουκερ
μια ωραια γυναικα που ειδες στο λεωφορειο μια γατα που ταισες και τοσα αλλα
που σου διαφευγουν αυτη την στιγμη θα επρεπε να μην τα θεωρεις δεδομενα
και να περνουν απαρατηρητα.Μπορουν υπο προυποθεσεις να αντιπαρατεθουν
με τον χρονο και να κερδισουν μικρες μαχες.Πολλες μικρες μαχες που
μπορουν να κερδισουν τον πολεμο.Ειναι απλα μαθηματικα.

24

Πανω κατω σερναμε τα ποδια μας στον διαδρομο κι ο χρονος περνουσε
βασανιστικα αργα.Καποιοι αλλοι καθονταν σε κατι καρεκλες κοντα στο παραθυρο
που εβλεπε στην εισοδο του τρελαδικου."Σουπερλιγκα" φωναζε καποιος αλλος.
"Δεν πηγα ουτε στον γαμο του αδερφου μου"συνεχιζε να λεει μονοτονα καθε
2 λεπτα μεχρι καποιος αλλος να μην αντεξει και να του δωσει μια σφαλιαρα
για να σταματησει.Τοτε πηγαινε στον θαλαμο του εκανε ενα ντουζ εβγαινε γυμνος
εξω μεχρι ο συγκατοικος του που εβλεπε τηλεοραση και ακουγε με τα γουοκμαν μουσικη
να τον αρχισει στις παναγιεςπου τον αναγκαζε να βλεπει τον πουτσο του καθε τρεις και λιγο.
Ο τελευταιος εβγαινε απο τον θαλαμο μονο για να φαει και μια φορα την εβδομαδα
που ερχοταν η μητερα του να τον επισκεφτει.Το στομα του ηταν στραβωμενο
και χρειαζοσουν εξοικειωση για να καταλαβεις τι προσπαθουσε να σου πει.
Ο διαδρομος σταματουσε σε μια εσωτερικη πορτα.Στο πανω της μερος ειχε ενα τζαμι.
Απο εκει συνηθιζα να παρατηρω την πτερυγα με τους ανιατους που ηταν απο την αλλη μερια
της πορτας.Μεχρι να ερθει το φαγητο.Μεχρι να μας δωσουνε τα χαπια.Μεχρι να ταβλιαστουμε
στα κρεβατια μας.Μεχρι να μην εχει τιποτα πια σημασια.

25

Οταν εχεις μενει καιρο μονος νιωθεις σαν εγκληματιας.Η τιμωρια σου ειναι οι αλλοι.
Αυτοι που βολευτηκαν.Αυτοι που αποχαυνωθηκαν.Αυτοι που η μονη τους ασχολια ειναι
να δειχνουν με το δαχτυλο το διαφορετικο αυτο που δεν μπορουν να καταλαβουν.
Ετσι καπως ξερουτινιαζουν απο τις τελεια προγραμματισμενες τους ζωες.
Χρειαζεσαι χρονο και τροπο για να ελευθερωθεις απο το αδιακριτο βλεμμα τους.
Πλεον δεν τους κανεις την χαρη να προχωρας με κατω το κεφαλι
κανοντας πως δεν τους ακους και δεν τους βλεπεις και αν εισαι στις καλες σου
τους λες και μεσα απο τα δοντια μια καλημερα.

26

Περιμενοντας κατι να συμβει.Αναβω το ενα τσιγαρο πανω στο αλλο.Το βλεμμα μου πεφτει
στους ηλιακους και τις κεραιες των αλλω σπιτιων φτανοντας μεχρι περα στην θαλασσα.
Περιμενοντας κατι να συμβει.Ενας γατος καβαλαει μια γατα σε εναν μαντροτοιχο.
Ενας γειτονας τα εχει βαλει με τους σατανιστες και τους μασωνους μουγκριζοντας
και βριζοντας.Σκεφτομαι την πιθανοτητα να ανοιξω αυτο το μπουκαλι ουισκι που
εχω για ωρα αναγκης.Ας μην παρω τα χαπια μου αυτην την φορα.Ή ας τα παρω μαζι
φτανει κατι να συμβει.Δεν την παλευω αλλο.Το ενστικτο μου μου λεει πως παει
αυτο ηταν τελειωσα.Εχω πεθανει και δεν το χω παρει χαμπαρι.Δεν γουσταρω να βγω εξω
δεν αντεχω να κατσω μεσα.Καπου κατι κανω λαθος.Αδυνατω να διευρυνω την συνειδηση μου.
Ουτε απ'την αλλη να γινω ενα ζαρζαβατικο.Τελικα ανοιγω το λαπτοπ.
Τα πληκτρα πατιουνται απο μονα τους.26...

27

Η ζωη τις περισσοτερες φορες ειναι αδικη.Σε μενα φερθηκε με γενναιοδωρια.Ειμαι οκνηρος σαν βατραχος
σκατοψυχος.Διαβαζω μονο αθλητικες εφημεριδες.Δεν βλεπω ειδησεις στην τηλεοραση.Δεκαρα δεν δινω
για το τι συμβαινει γυρω μου.Δεν εχω αισθηματα.Το μυαλο μου ειναι υπο καταρρευση.Ειμαι γεματος
με κομπλεξ ανασφαλειες παραξενιες εθισμους πειθαναγκασμους.Ειμαι ενα χαμενο κορμι ενα τομαρι
που αν ειχα λιγη εξουσια θα εκανα τους αλλους να υποφερουν.Ευτυχως για μενα η μονη κολαση
που υπαρχει ειναι η συνειδηση.Αυτομαστιγωνομαι Αυτοτιμωρουμαι μπας και πετυχω την καθαρση
και σταματησουν οι ερινυες αλλα ματαια.Θα πνιγω μες στα σκατα μου.Αρρωστησα γιατι δεν μπορεσα
να αντεξω αυτο που ειμαι.Τωρα ειμαι ψυχωτικος και καθαρισα.Η πουτανα η αρρωστεια μου λεω
και ψαχνω πως θα γινω καλα.Ποτε δεν θα γινω καλα γιατι ποτε δεν θα παψω να ειμαι αυτος που ειμαι
και ποτε δεν θα αποδεκτω αυτο που ειμαι.Η ζωη με ποτιζει με ταιζει μου δινει φαρμακα τα λεφτα
να παω σε ενα μπουρδελο οταν εχω σηκωμαρες.Εγω τι δινω πισω;Ενα γαμημενο τουπε και περιφρονηση.
Ειμαι το αποβλητο ενος κοσμου που παρακμαζει.Το βασανιστηριο δεν εχει τελος...

28

Τα πραγματα απο ενα σημειο και μετα μονο χειροτερα μπορουν να γινουν.

29

Η μοναξια μπορει να οδηγησει στην τρελα.Η τρελα μπορει να οδηγησει στην μοναξια.
Η τηλεοραση ανοιχτη χωρις ηχο δεν βοηθαει.Το μισοτελειωμενο μπουκαλι αλκοολ στο πατωμα
δεν βοηθαει.Το τσιγαρο στο τασακι που καιγεται μονο του δεν βοηθαει.Ανημπορος
παραιτημενος απο καθε προσπαθεια αμετοχος θεατης σε ενα εργο που ετσι ή καπως ετσι
παιζεται καθε βραδυ.Και ομως καθε πρωι βρισκω το κουραγιο και ξαναμαζευω
τα κομματια μου.

30

Ο εαυτος σου δεν ειναι αραγε το συνολο των πραγματων που εχεις οικειοποιηθει;
Αυτο που αλλαζει απο ανθρωπο σε ανθρωπο ειναι η διαφορετικοτητα στην επιλογη.
Πως ξερεις διαολε αν εχεις κανει την σωστη επιλογη;Και αφου ετσι κι αλλιως κατι θα επιλεξεις
τι νοημα εχει η επιλογη σου πλεον;Και πως οι ανθρωποι μεσω της πιστης κληροδοτουν
απο γενια σε γενια την ιδια κατα βαση αμφιβολια;

31

Ειμασταν καθισμενοι σε μια σειρα απο τραπεζια γυρω στα 30 ατομα.Καταθλιπτικοι διπολικοι
ψυχωτικοι που ακουγαμε φωνες που βλεπαμε την παναγια με ζαρτιερες.Πιναμε τις μπυρες μας χωρις αλκοολ
τρωγαμε τα κεμπαπ μας και τα λουκανικα μας τα συζητουσαμε γελαγαμε.
Και οι σερβιτοροι να μας μιλανε με το σεις και με το σας.Και οι γιατροι να εχουν διακριτικα αποτραβηχτει
στο διπλανο τραπεζι.Και οι πελατες στα υπολοιπα τραπεζια να μην μας δινουν σημασια.
Και ακομα και τσιζ κεικ ειχε το μενου για το τελος.Και μετα ησυχα ησυχα ενας ενας επαιρνε
τον δρομο της επιστροφης για το μικρο κελι του.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Συλλογή Σημειωσεις ενος ψυχακια Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

μαθε κολυμπι ή μαθε να πνιγεσαι

aridaios 27-02-2014 @ 20:09	Πολυ κακο για το τιποτα... ::lost.::
heardline 27-02-2014 @ 20:27	Πολύ καλό για το κάτι!!!!!!!!!!!!!
tarifula 27-02-2014 @ 21:40	Κατι με πιανει Λες κ μπαρσταδεψαν του αερα το χαρμανι Και δε μου φτανει Πια το μπουρδελο που'χω στησει με πλεκτανη.. Κατι με πνιγει Θηλεια απο λυσσα λες το αιμα μου και σφιγγει Και με τυλιγει Καθως μοναχη μου με παιρνω στο κυνηγι.. Κατι δακρυζω Που μοιαζει πετρα απ'το κελι μου που σαπιζω Κι ολο με βριζω Που τοσα ψεματα σ'αληθειες τα βαφτιζω.. Κατι ξεχναω Και στο μπουκαλι της ψυχης μου δε χωραω Κι ολο με σπαω Μα τα κομματια μου μετα στραβα κολλαω.. Κατι ουρλιαζω Οταν τη τρελλα στο καθρεφτη μου ξεβραζω Ειν'που τρομαζω Που απ'τη ζωη μου χρονια τωρα απουσιαζω.. Παλιο βεβαια..αλλα καπου εδω μεσα σε βρισκω...
Μπαντινι 28-02-2014 @ 07:34	πολύ καλά tabasco. ::wink.:: (αν και αν δεν υπήρχε ούτε και το τσιγάρο, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα μάλλον)
Sofitsa 28-02-2014 @ 14:27	Δυναμικότατο comeback ...!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο