Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ήρθες εσύ
 
βρήκα τα χρόνια μου πισθάγκωνα δεμένα
στα σπήλαια του καημού κατακρυμμένα
κι είπα ν'ανάψω μιά φωτιά να τα φωτίσω
το δύσοσμό τους αίμα μήπως και ψηλαφίσω

έκαψα καιόμενος κάθε βαριά μου αμαρτία
και βύθισα στα σκοτεινά της μνήμης μου ενυδρεία
το καύμα και τα ρίγη του διχασμένου μου μυαλού
αδέσποτο μη μείνει μες στις μεταμορφώσεις του κορμιού

ξόρκισα τ'θάνατα κι ανοίξανε ψηλά πάλι οι ουρανοί
στου κόσμου τα μπαλκόνια λησμόνησα και την οφειλή
κι όμως δεν κατάφερα ξανά στο φώς να επιστρέψω
σκιά δεν χειραγώγισα ούτε και πρόφτασα να κλέψω

αυτός είμαι που ευδόκησα και έδωσα τα χέρια
ιδού το έρμο στήθος μου με καρφωμένα τα μαχαίρια
τη μοίρα μου αγναντεύω κι έχω τη ζωή μου σκήπτρο
μισώ την ερημιά κι ας ήπια το πικρότερο της φίλτρο

του άδειου πια του θάνατου τη λάμψη δεν αντέχω
μυρίζω το λιβάνι του και σπαραγμένος τρέχω
και δείχνω την αγάπη μου την άτρωτη σαν πρέπει
μα η γή σε κάθε βήμα μου σκιρτάει και μ'ανατρέπει

κι ήρθες, εσύ πεφτάστερο σταλμένο στα όνειρά μου
σαν το γαλάζιο φώς κατέβηκες πρώτα κοντά μου
ήρθες εσύ μες στην καρδιά γλυκοβαλμένη σφήνα
ανθάκι γιασεμιού και κρίνο λαμπερό στη νέα Σαλαμίνα

κι απ'τη δροσιά που έτρεξε ακράτητη εμπρός μου
σ'άκουσα ν'ανασαίνεις στο είναι μου του κόσμου
για να μπορώ να τραγουδάω την άνοιξη δίχως προσωπείο
να ζωντανεύω τα βιολίσματα,τ'αρπίσματα σε τούτο το τοπείο

και σαν θα δείς το βλέμα μου πάνω σου κεντημένο να θροΐζει
θάναι η αγάπη που την όψη μου αλήθεια φωσφορίζει
τότε στοχάσου,δυό μάτια πλανεμένα που ποτέ σου δεν τα είδες
που χρόνια φύγανε, μα ξαναγυρίζουν, γυρεύοντας ελπίδες


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Marios Nk
01-03-2014 @ 09:01
υπέροχο!
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
01-03-2014 @ 09:29
βρήκα τα χρόνια μου πισθάγκωνα δεμένα
.
κι είπα ν'ανάψω μιά φωτιά να τα φωτίσω
.
έκαψα καιόμενος κάθε βαριά μου αμαρτία
.
το καύμα και τα ρίγη του διχασμένου μου μυαλού
.
ξόρκισα τ'θάνατα κι ανοίξανε ψηλά πάλι οι ουρανοί
.
κι όμως δεν κατάφερα ξανά στο φώς να επιστρέψω
.
κι ήρθες, εσύ πεφτάστερο σταλμένο στα όνειρά μου
.
και σαν θα δείς το βλέμα μου πάνω σου κεντημένο να θροΐζει
θάναι η αγάπη που την όψη μου αλήθεια φωσφορίζει
τότε στοχάσου,δυό μάτια πλανεμένα που ποτέ σου δεν τα είδες
που χρόνια φύγανε, μα ξαναγυρίζουν, γυρεύοντας ελπίδες

Πολύ όμορφο Άντη,

Ξεχώρισα αυτούς τους στίχους ... που βάζοντας σε σειρά ξαναδιάβασα ...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!!!!!!!! ... ::wink.:: ...
Rannia . k
01-03-2014 @ 09:53
Καταπληκτικό Άντη!!!
Την καλημέρα μου και έναν όμορφο μήνα!!!
::yes.:: ::smile.:: ::yes.::
Vicky mouse
01-03-2014 @ 10:00
αυτός είμαι που ευδόκησα και έδωσα τα χέρια
ιδού το έρμο στήθος μου με καρφωμένα τα μαχαίρια
τη μοίρα μου αγναντεύω κι έχω τη ζωή μου σκήπτρο
μισώ την ερημιά κι ας ήπια το πικρότερο της φίλτρο

μπράβο Άντη!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
nadin1974
01-03-2014 @ 10:42
σαν θα δείς το βλέμα μου πάνω σου κεντημένο να θροΐζει
θάναι η αγάπη που την όψη μου αλήθεια φωσφορίζει

υπέροχο!
Καλημέρα!
Καλό μήνα!
::smile.::
smaragdenia
01-03-2014 @ 12:32
κι ήρθες, εσύ πεφτάστερο σταλμένο στα όνειρά μου
σαν το γαλάζιο φώς κατέβηκες πρώτα κοντά μου
ήρθες εσύ μες στην καρδιά γλυκοβαλμένη σφήνα
ανθάκι γιασεμιού και κρίνο λαμπερό στη νέα Σαλαμίνα

ΜΑΚΑΡΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΓΛΥΚΟΒΑΛΜΕΝΗ ΣΦΗΝΑ ΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.....
ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΑΝΘΗ ΓΙΑΣΕΜΙΟΥ ΚΑΙ ΚΡΙΝΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΝΑ........

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ,
ΚΑΛΟ ΜΗΝ ΑΝΑ ΕΧΟΥΜΕ................. ::love.:: ::love.:: ::love.::
ΑΙΓΙΕΑΣ
01-03-2014 @ 12:40
πληθώρικός και πάντα ωραίος!!!!!!!!!!!!!
athos.ioannou@gmail.com
01-03-2014 @ 14:28
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ναταλία...
01-03-2014 @ 15:10
Εξαιρετικό Καλό μήνα ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Amersa K
01-03-2014 @ 16:43
Πολύ ερωτευμένο!!!!
Μαυρομαντηλού
01-03-2014 @ 17:26
του άδειου πια του θάνατου τη λάμψη δεν αντέχω
μυρίζω το λιβάνι του και σπαραγμένος τρέχω
και δείχνω την αγάπη μου την άτρωτη σαν πρέπει
μα η γή σε κάθε βήμα μου σκιρτάει και μ'ανατρέπει

κι ήρθες, εσύ πεφτάστερο σταλμένο στα όνειρά μου
σαν το γαλάζιο φώς κατέβηκες πρώτα κοντά μου
ήρθες εσύ μες στην καρδιά γλυκοβαλμένη σφήνα
ανθάκι γιασεμιού και κρίνο λαμπερό στη νέα Σαλαμίνα

κι απ'τη δροσιά που έτρεξε ακράτητη εμπρός μου
σ'άκουσα ν'ανασαίνεις στο είναι μου του κόσμου
για να μπορώ να τραγουδάω την άνοιξη δίχως προσωπείο
να ζωντανεύω τα βιολίσματα,τ'αρπίσματα σε τούτο το τοπείο

και σαν θα δείς το βλέμα μου πάνω σου κεντημένο να θροΐζει
θάναι η αγάπη που την όψη μου αλήθεια φωσφορίζει
τότε στοχάσου,δυό μάτια πλανεμένα που ποτέ σου δεν τα είδες
που χρόνια φύγανε, μα ξαναγυρίζουν, γυρεύοντας ελπίδες
ΑΣΕ ΜΑΣ ΒΡΕ ΑΝΤΗ ΠΟΥ ΣΕ ΚΡΑΤΕΙ ΕΣΕΝΑ ΤΩΡΑ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΤΑΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑ
ΕΣΥ ΦΩΣΦΟΡΙΖΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
::up.:: ::up.:: ::up.::
KANLIS GEORGIOS
01-03-2014 @ 18:08
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
KANLIS GEORGIOS
01-03-2014 @ 18:08
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο