Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στον Ι
 Μια νύχτα λοιπόν που το φεγγάρι είχε κατέβει πολύ χαμηλά κι ο θάνατος είχε μπλεγμένα στα δάκτυλά του τούφες από τα δικά μου μαλλιά κατηφόρισα να βρω έναν άνθρωπο. Είχα χρόνους ν ακούσω ανθρώπου λαλιά ...μόνο Α
 
Ζούσαν μεσ΄ την ορφάνια.
Το ίδρυμα ίσα που σκέπαζε
το κεφάλι τους` το κεραμίδι του
ήταν ιδρωμένο.
Στο κομμάτι ουρανού που περίσσευε
απ΄ το παράθυρο το όνειρο
στριμωχνόταν ανάκατο με τον εφιάλτη
της χαραυγής.
Tο κομμάτι ελευθερίας που πήρανε
στη μοιρασιά ίσα – ίσα βλέπει τον
ορίζοντα και πέρα από αυτό ομίχλη-φώς
και έπειτα ομίχλη.
Εκεί στο τέλος μια θάλασσα πλατιά,
μυστήρια και ανεξερεύνητη.
Ζούσαν μεσ΄ την ορφάνια και η θάλασσα τους:
Το πλάτος σου ζωή!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS...
 
FRACTALS
05-03-2014 @ 00:03
Μια νύχτα λοιπόν…
που το φεγγάρι είχε κατέβει πολύ χαμηλά
κι ο θάνατος είχε μπλεγμένα στα δάκτυλά του
τούφες από τα δικά μου μαλλιά
κατηφόρισα να βρω έναν άνθρωπο.
Είχα χρόνους ν ακούσω ανθρώπου λαλιά
Όμως όλοι όσοι ήτανε συναθροισμένοι στην αγορά
Κροάζανε κρα κρα
Κι ακόμα
Είχαν βγάλει πίσω τους
Κροκοδείλου ουρά...

Κατερίνα Γώγου

http://www.youtube.com/watch?v=6lbA7W8HHdc
Vicky mouse
05-03-2014 @ 00:19
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Κυριάκος Τζελεπίδης ( αρμενιστής)
05-03-2014 @ 00:20
καταπληκτικο !!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Celestia
05-03-2014 @ 01:04
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
athos.ioannou@gmail.com
05-03-2014 @ 04:06
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
05-03-2014 @ 07:25
Είχα χρόνους ν ακούσω ανθρώπου λαλιά ...μόνο Α

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Καταπληκτικό Ευτυχία !!! ...

Να έχεις μια όμορφη ημέρα !!! ... ::wink.:: ...
Απεριόριστος
05-03-2014 @ 09:04
Καλημέρα!!!
Στο κομμάτι ουρανού που περίσσευε
απ' το παράθυρο το όνειρο
στριμωχνόταν ανάκατο
με τον εφιάλτη της χαραυγής.
Εξαιρετικό!
::yes.:: ::yes.::
pennastregata
05-03-2014 @ 09:45
::yes.:: ::yes.::
smaragdenia
05-03-2014 @ 10:46
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ierapostolos
05-03-2014 @ 20:09
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Α.Ε. ΕΠΕ
05-03-2014 @ 21:22
Κι εγώ τί να σου πω τώρα;
Ας καταθέσω τον θαυμασμό μου!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο