| |
κάθομαι στο καναπέ,πίνω μια μπύρα που βρήκα τυχαία στο ψυγείο,
ακούω ένα του Μάλλερ,
παρατηρώ την κίνηση των μυγών.
είναι περίπου 12 το βράδυ,
η μπύρα είναι εντάξει κι ο καπνός και η μουσική και η ησυχία τριγύρω.
κοιτάζομαι καμιά φορά απορημένος στον καθρέφτη,
είναι αξιοπερίεργο που η μοναξιά συμπορεύεται με την τρέλα.
Χθες στεκόμουν ένα τέταρτο στην ουρά στο σούπερ μάρκετ,
πήγα στο μηχάνημα ανάληψης χρημάτων,
πλήρωσα το νοίκι,
αγόρασα ποντικοφάρμακο,
έβγαλα τα σκουπίδια στον κάδο,
μπήκα στο λεωφορείο,
τα κορίτσια χαζογελούσαν και χαριεντίζονταν με κάτι γελοίους τύπους,
όπως συμβαίνει στις καφετέριες και στους δρόμους,
εκεί που ο κόσμος συνωστίζεται χωρίς λόγο,
απελευθερώνοντας ότι καλύτερο έχει,
τόνους βλακείας,
με πολύ πάθος.
Τώρα ακούω ένα του Μάλλερ,
παρατηρώ την κίνηση των μυγών.
Είναι σχεδόν εντάξει,
εδώ έχω το δικό μου πόλεμο,
ρίχνω γροθιές στον αέρα,
κερδίζω το θάνατο σε σκακιστικές μονομαχίες...
''πόσο ακόμα θα τεντώνεσαι χωρίς να κοπείς;'' ρωτάει...
σταματάω, γελάω , βάζω κι άλλη μπύρα,
δεν το ξέρετε μα εδώ κάθε βράδυ παίζεται το ίδιο σκηνικό θανάτου,
μέχρι να ξημερώσει,
φαίνεται η απομόνωση να είναι η φυσική μου στάση,
κάθομαι, κοιτάζομαι ξανα στον καθρέφτη,
''Μπαντίνι δε φταίει ο κόσμος που εσύ είσαι τρελός''.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
