| |
Αναρριχώμουν στην απόκρυμνη πλαγιά.
Μέρα τη μέρα.
Βλέμμα στο στόχο.
Πόδι στο βράχο.
Χέρι στο στόχο.
Βήμα με βήμα.
Μίλι το μίλι.
Βλέμμα στον ήλιο.
Σκέψη στη νίκη.
Πέρασαν χρόνια.
Δεν ξέρω πόσα.
Κι ανέβαινα κι άλλο,
για άλλα τόσα.
Βλέμμα στο στόχο.
Ψυχή στην πνοή.
Δύναμη αντλώ
από πόνο κι οργή.
Για το επόμενο βήμα.
Για ακόμα ένα μίλι.
Και να μη βγάλεις άχνα,
αν δε φτάσεις στην πύλη.
Ρυθμικά, ρυθμικά.
Σταθερά, σταθερά.
Για να φτάσω απάνω
στη κορφή ,στην πλάγια.
Πρέπει να 'μουνα πιά,
ήδη πολύ ψηλά.
Όταν μένει η πνοή
ξάφνου δίχως ψυχή.
Σταματάνε τα πόδια.
Δεν κουνάνε τα χέρια.
Κι απο βλέμμα στο στόχο,
κι από στόχο στον ήλιο,
ρίχνω βλέμμα στο κύμα
και ξεχνιέμαι για λίγο.
Χαλαρώνει το αίμα
που χτυπούσε στο δέρμα.
Το κορμί αποκολλάται
κι ενώ πέφτει κοιμάται.
Μα η ψυχή μου μετρά
με τα μάτια ανοιχτά,
άγονες διαδρομές
και χαμένα λεπτά.
Κι έτσι όπως εγώ
με ρυθμό σταθερό,
προσπερνούσα τα χρόνια
που μου μοιάζαν αιώνια.
Έτσι σε μια στιγμή ,
με προσπερνά η ζωή.
Κι από μέσα βαθιά
κλαίω μία κραυγή.
Με τα μάτια κλειστά,
η καρδιά μου χτυπά
κι απ' το χρόνο ζητά
μια ευκαιρία δειλά.
Να σου η απάντηση αυτή
ήρθε σαν αστραπή.
Και μου φάνηκε δίκαιη
η τελική ανταλλαγή.
"Όσο με προσπερνάς,
τόσο σε προσπερνώ.
Μα αν ψυχή με κερνάς
σε κερνάω καιρό."
Κι έτσι έγινε η σύντομη πτώση μου,
η στερνή, η πολύτιμη γνώση μου.
Κι η άγονη άνοδος στα συντρίμμια μιας μέρας,
μια ελεύθερη πλεύση στα μυστήρια του αγέρα."
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
