| |
Μοίρα το λες
όταν σας ρίξουν μαζί
λάθη και εμμονές και μεγάλες ιδέες άλλων;
Τι άλλο να το πεις-
πώς να φταίξεις όσους έγιναν χώμα;
Τι μίσος να κρατήσεις σε γερασμένα μάτια
που μόνο τώρα ίσως βλέπουν;
Ο αέρας είναι καθαρός...
Τράβα απο το χέρι της δασκάλας.
Πήγαινε κοντά στον φράκτη και
κοίτα.
Δυο πανιά ανεμίζουν
βαμμένα στο αίμα αυτών που μάγεψαν.
[Πώς είναι ένα άδειο φόρεμα
σε έναν ιστό
καλύτερο από αυτό της κοπελιάς
που περιμένει στο χωριό;]
Ό,τι άισθημα και να 'ναι αυτό που δεν μπορούμε να αφήσουμε-
έχει σαπίσει μέσα μας.
Μας έχει βρωμίσει.
Ο αέρας είναι καθαρός
μα τίποτε άλλο εδώ πια δεν είναι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
