| |
Χοντρό παλτό μου
τα ρούχα διπλά
αχνή η σκιά μου
μόνη και με συντροφιά.
Οι μέρες ψυχρένουν
τα σύννεφα καρφιά
με σκεπάζουν και απόψε
μα με σφίγγουν διπλά.
Ξαφνικά ξημερώνει
μέρα δίχως φωνή
και είναι η θλίψη που με ζώνει
που μου βαστά το κορμί.
Όλο κάτι με πνίγει
χάνω και την λίγη χαρά
όλο κάτι άλλο περιμένω
δεν τ'αντέχω όλα αυτά.
Ασπρόμαυρη είναι η ταινία
μια φιγούρα στην γωνιά
και είναι ασήμαντη η θλίψη
ας μην μιλάμε άλλο γι'αυτά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
