| |
| | Η κλεψύδρα μας τελειώνει |  | | | στάσου , το μάτι αλλάζει κατεύθυνση …μια ακίνητη σκηνή και εγώ απ΄ έξω... Α | | |
Μετακινούμαι στην άμμο της ζωής μου
γυρνώντας κυκλικά στην ρευστότητα
του χρόνου ενός ξένου Dali.
To φως στα μάτια στέρεψε, μου το
κλέψαν τα πούλια που εξαπολύουν οι μοίρες.
Αυτά τα βαμμένα κόκκινα-μαύρα μονότονων
λωρίδων εναλλάξ, με τις φτερούγες αγκαλιές
βατόδεντρου, που πέρασαν και φέτος
απ΄ τον ουρανό μου αποδημώντας και επιθυμώντας
να με ξεχάσουν.
Δεν οφέλη το κλάμα από τα βαθύ της ψυχής που σε
σύρει γονυπετή στη γραμμή του λογικού προκαλώντας
να την περάσεις…όσο και αν σπαράζεις χτυπώντας τις
παλάμες σου στο έδαφος να ανοίξει η γης , δεν θα
ακουμπήσεις το θείο , ούτε απάντηση θα βρεις εκστομίζοντας
απ΄ το αχαλίνωτο πια στόμα σκουριασμένες κατάρες.
Ο πόνος εξάρτηση , εξαγνισμός στα σκαλοπάτια του
σύμπαντος με γλιστερά υγρά δακρύων που σε κατρακυλούν
στον Άδη…
Στην αχανή τοποθεσία του Θεού που πριν το αίμα του στεγνώσει
σε βράχο πάνω , τρεις μέρες δίδαξε…Θυμάσαι;
Μα η ορφάνια με βλέμμα δαίμονα μας έταξε παλάτια -σε καρτέρι-,
και όπως αγέλη με αρχηγό αιμοδιψή, τα βήματα μας στάθηκαν
για πάντα πάνω της .
Έτσι…το αίμα πήκτωσε στις φλέβες, και εγώ νεκροτομόντας
το μυαλό, κομμάτια αναζητώ του παρελθόντος (μια θυσία)
που θα αθωώσει το μέλλον του είδους μου…
Μα συμφορά, πόλεμοι-σταυροφορίες-εξορίες-καταπατήσεις-
πόνος, πόνος, πόνος…και το μίσος σε διαδρομές με επιστροφή
μας φιλά στο στόμα…
Σε κίνηση-σπασμωδική-θηράματος μπροστά στο θύτη, βαφτίζομαι
επαναλαμβανόμενες φορές μεσ΄ τον ιδρώτα του εφιάλτη μου
μουρμουρίζοντας εξορκισμούς κατά του.
Ματαιότητα…το αμάρτημα των Πρώτων, τατουάζ κεράτων του
δαιμονικού στο μέτωπο μας…βγάζω τα νύχια ύαινας
παρθενογεννημένης και αφήνω μόνο κόκαλα…δυο τρύπες να
χάσκουν ελευθερίες παραδεισένιων ουτοπιών.
Η κλεψύδρα μου τελειώνει, στενεύω το κορμό μου να χωρέσει…
γεμίζω το καντήλι απ΄ τον ελαιώνα της προσμονής…
…ένας Φύλακας Άγγελος που αγωνιεί…
Αναρωτούμαι για το Θείο…φοβάμαι…δεν θα το βρω…
Το μίσος να διώξω μου μένει, τελικός στόχος(ο μόνος)…
Ένα άλλοθι να δώσω στις ψυχές μας!
(ε)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS... | | | |
|
FRACTALS
14-03-2014 @ 11:52 | Στον γιογγι ...που του αρέσει πολύ ...
::love.::
Αστρογιογγι
28-02-2011 @ 08:28
http://www.youtube.com/watch?v=5q9H2cd36RU
...επεσε κατα τυχη στην αρχη του ... κι εδεσε...
μια φλεγομενη καμηλοπαρδαλη τρεχει ξοπισω στην σκηνη , μα σταματα ξαφνικα και σε φιλα στο μετωπο...πριν στριψει και σπασει
τρεχοντας τα ποδια των ελεφαντων που καλα κρατουσαν μεχρι τωρα την αυτοκρατορια και τους ναους της , πεφτοντας απ' την
πλατη τους ....δεσμια... σε κρατησαν τρεις μερες , μεχρι να εξακριβωθει το αλλοθι ...
Απιστευτη η Ομορφια του Ευτυχια!...
(θα πρεπει να ειμαι ο μονος που το 'χει βαλει δυο φορες στ' αγαπημενα!) χα!... | | oneiropola
14-03-2014 @ 12:09 | Η κλεψύδρα μου τελειώνει, στενεύω το κορμό μου να χωρέσει…
γεμίζω το καντήλι απ΄ τον ελαιώνα της προσμονής…
…ένας Φύλακας Άγγελος που αγωνιεί…
Αναρωτούμαι για το Θείο…φοβάμαι…δεν θα το βρω…
Το μίσος να διώξω μου μένει, τελικός στόχος(ο μόνος)…
Ένα άλλοθι να δώσω στις ψυχές μας!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | eksoristos
14-03-2014 @ 13:12 | http://www.youtube.com/watch?v=Z3qkNh_2Dqw | | astrojoggi's
14-03-2014 @ 23:28 | και παλι τωρα που το ξαναδιαβασα
αλλου σταθηκα...στω! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
