athos.ioannou@gmail.com
16-03-2014 @ 04:35 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: ΘΑΥΜΑΣΙΟ | |
smaragdenia
16-03-2014 @ 09:29 | Πως με μια τόλμη της ψυχής νικιώνται όλα:
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
KANLIS GEORGIOS
16-03-2014 @ 10:16 | Μπράβο βρε Ευστράτιε για τα καταπληκτικά σου σύγχρονα ποιητικά σου πονήματα.Είσαι ένας πανάξιος εκπρόσωπος του νέου Ελληνικού ποιητικού ρεύματος !...
Συμπτωματικά ανακάλυψα κι ένα πανέμορφο ποίημα, με τον τίτλο:" Μακρυνίτσα Σερρών Αύγουστος 2007 ", που έλαχε συμπυωματικά να είναι και η γενέτειρα μου...Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη.Έχεις κάποια σχέση που σε συνδέει το χωριό μου;
Και πάλι εύγε.... | |
Α.Ε. ΕΠΕ
16-03-2014 @ 14:43 | Απ΄ τα πολύ όμορφα σήμερα! | |
ierapostolos
16-03-2014 @ 18:11 | Εξαίσιο φίλε μου!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
16-03-2014 @ 19:46 | ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ ΣΕΡΡΩΝ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2007
Βουνό που το έφαγε η καταχνιά
Που ορκίστηκε σύνεση και αστόχησε πάλι
Της Δοϊράνης έξαψη
Βουνό που ήταν εκεί σύνορο των ανθρώπων
Μέσα στην χαμηλή νέφωση τυλιγμένο
Σαν την αχλή του μύθου
Λίγο πριν να το πολεμήσει η μέρα..
Που το αντίκρισα στις έξι το πρωί
Γράφοντας την μορφή του με τις λέξεις
Σαν φωτογράφος επιδέξιας μοναξιάς
Τριγυρισμένος με θεόρατα πλατάνια.
Μου υμνήσαν πουλιά το χάραμα
Πιάνοντας ένα τραγούδι αντίφωνο στην θλίψη
Μου πολεμήσαν τις μελαγχολίες μου
Εκεί που αγρίεψε το μάτι από ανέχεια ήλιου∙
Κουκούβισα μέσα στην Ιλιάδα των αναζητήσεων…
Τι γύρευα;
Στους δρόμους που τεράστια πλατάνια σαν ομπρέλες του θεού
Μ’ ανέβαζαν προς τον καημό των σπιτικών αυλόγυρων
Μ’ ένα κυδώνι να στυφίζει διάθεση- και
Που ξημερώνει μέρα…
6.8.2007 | |
Vicky mouse
16-03-2014 @ 22:41 | Φορτία νοσταλγίες και τα νερά στο κόψιμο της πλώρης
Να παφλάζουνε ευτυχισμένα.
«Άγγελος δεξιά..» η φωνή του ναύτη ….όμως
Στην γη
Δύσκολα που υπάρχουμε!
τι να σχολιάσω... δύσκολα υπάρχουν και οι λέξεις...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
