| |
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ
Θυμάμαι, κάποτε
σε ένα χρόνο ασυμβίβαστο, ασυμφιλίωτο.
Θυμάμαι τρίζαν τα δοκάρια,
σε κάθε σπίτι.
Κι όλοι κρατούσαν με τα χέρια τα κεφάλια τους
και σκύβανε προς τα κάτω.
Θυμάμαι να κυκλοφορεί,
η φήμη της ελευθερίας,
για λίγους συμμαχούντες με το χρόνο,
που ξέρανε καλά, δυό πράγματα απλά :
Ότι το τίποτα δεν θέλει πολύ να γίνει κάτι.
Ότι η αλήθεια είναι ψέματα.
Ότι το αιώνιο κλείνεται σε μια στιγμή.
Ότι το συναρπαστικο είναι μάλλον ανούσιο,
το πολυπόθητο, αποφευκτέο.
Κι αντιστρόφως όλα.
Θυμάμαι άλλοι σκέφτονταν πολύ,
κι άλλοι πίστευαν πολύ.
Θυμάμαι ήθελα ν' αγγίζω παραπάνω.
Μα, είχαμε όλοι τα χέρια μας πιασμένα,
και στην προαίρεση να τεντώσεις το χέρι
έτριζ' η γη, τσιρίζαν τα δοκάρια πιο πολύ.
Θυμάμαι και μια φήμη να κυκλοφορεί,
ότι εκεί που ο χρόνος μηδενίζεται,
το μυστικό του σου γλιστράει στ' αυτί.
Θυμάμαι.:"Στο τέλος θα μείνει μόνο η αγάπη."
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
