Οι Αγαμητοι ακουγαν παντα ησυχα
τις προφητειες των Ανιδεων
ηξεραν από την αρχη ότι δεν υπαρχει τιποτε απολυτο
σ' αυτό το συμπαν , εκτος από την αγνοια
που μεσα από την παιδεια τους θεριευε
μια και η γνωση σαν μεταδίδεται
χανει τον δρομο της - κι εκει καραδοκεί -
όχι πια παρθενα μεχρι να επιστρεψει
μα και ανεγγιχτη
μοναχα η παρουσια των συναισθηματων της
προδιδε την υπαρξη της Αρετης
κι αυτή ποθουσαν
σ' ένα ερωτικο τριγωνο που ποτε δεν τους εκλεινε μεσα
γι' αυτό παρεμεναν ανθρωποι υπο γωνια
ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ (Απρίλης-2005)
Μου μίλησαν για σένα
πριν κλείσω ακόμα σφιχτά
μες την παλάμη μου
το τρυφερό παιδικό σου χεράκι.
πριν αντικρίσω ακόμα τα μάτια σου,
δυο όμορφα σχιστά ματάκια
να κλείνουν όλη τη ζωή
στο ντροπαλό
γλυκό σου χαμόγελο.
Μου μίλησες με μια φωνή
της τρυφερής μικρούλας σου
καρδούλας
άγγιξες
της δικής μου ψυχής τις πόρτες
για να ιδώ έναν αλλιώτικο κόσμο
όπως τον έφτιαξες εσύ
με τα δικά σου καμώματα
χωρίς πολλά λογάκια
και λέξεις μετρημένες.
Ήσουν ο ήλιος
που ζέστανε την παγωνιά
της προκατάληψης και της φοβίας.
Ξεχωριστός,
αναζητούσες με γινάτι την αγάπη.
την είχες μέσα σου
με δύναμη ψυχής,
κληρονομιά από γονίδια
ποτισμένα
από του Θεού το χέρι!
Φ.Κ
