| |
| | Ικεσία |  | | | Αφιερωμένο
σε αυτό το κενό στην ψυχή ,που ότι και αν κάνεις είναι μάταιο
δεν καλύπτεται! Μόνο αγάπη, όποιος μπορεί και αν είναι ικανός ... | | |
Θεέ μου δώσε μου την ελπίδα της ύπαρξη σου
και ζέστανε την καρδιά μου με την ανάσα σου.
Στο αμόνι της ζωής χτυπιέμαι και χτυπάω αισθήματα.
Η σκληράδα στον κόσμο περισσεύει ,και εγώ χαμένη
πάω αέναα σε ένα κόσμο δικό μου-εφιαλτικά δικό μου-
με λίγα φωτάκια στο διάβα του ίδια πυγολαμπίδες, μικρά,
ευλογημένα.
Ξέρω Θεέ μου πως ότι ζητώ ίσως είναι ανέφικτο σε μια ζωή,
και είναι τόσες ψυχές με το καρτελάκι της αναμονής ανάμεσα στα δόντια
-σαν τους φαντάρους στην μάχη -να το έχουν, να μη χαθούν,
να ανταμώσουν την υστερνή στιγμή όχι μοναχά τον χάρο μα αγαπημένα πρόσωπα.
Δεν συμμαζεύω την σκέψη μου και αυτό το πρωί.
Με έναν πατέρα στην ξενιτιά να παλεύει με θεούς,
-με Σένα- με δαίμονες ,και αναπαμό που βρίσκει;
Και ικετεύω εγώ το ελάχιστο, και τα γόνατα ματώνω .
Θεέ μου για μια στάλα γαλήνης στην ψυχή,
για μια σπίθα ξεκουράσεις σε αυτά τα μάτια της δούλεψης
που έχω καιρό να δω.
Θεέ μου, πες μου πόσο σκληρή να γίνω; Να μη ντρέπομαι .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
| | Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS... | | | |
|
eksoristos
20-03-2014 @ 13:06 | ::smile.::
http://youtu.be/LAcH4aivOok | | Α.Ε. ΕΠΕ
20-03-2014 @ 14:25 | ::love.:: ::hug.:: | | Μαυρομαντηλού
20-03-2014 @ 16:51 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | malkon64
20-03-2014 @ 18:24 | Θεέ μου, πες μου πόσο σκληρή να γίνω; Να μη ντρέπομαι .
Εξαιρετικό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | FRACTALS
20-03-2014 @ 19:05 | Στον Πατέρα μου...
http://www.youtube.com/watch?v=jmKT92K-ZLM
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Ερμηνεία: Μαριώ
Αη Γιώργης
Ταξίδι απ' τα Επτάνησα
κι η Σαλονίκη μάγισσα.
σε κράτησε δικό της
Βρήκε η αγάπη αφορμή
- διάλεξε τη σωστή στιγμή -
πήρε το μερτικό της.
Δίπλα σου που μεγάλωσα
πόσες φορές καμάρωσα
το φως που 'χε η καρδιά σου.
Την περηφάνεια της ματιάς
τη μυρωδιά της αγκαλιάς
την τρυφερότητά σου
Ποιος περνάει έξω στο δρόμο
μ' ένα σύννεφο στον ώμο.
Αη Γιώργης που γυρίζει τραυματίας
το '40 απ' τα βουνά της Αλβανίας.
Ποιος κρατάει εκεί στα αστέρια
την Πανσέληνο στα χέρια.
Αη Γιώργης να μου φέγγει κάθε νύχτα
της ζωής του το λαμπρό "εν τούτω νίκα"
Πάλευες πάντα τον καιρό
μα είχες γυναίκα θησαυρό
κι άντεξες το τιμόνι.
Κι αν στη ζωή "τα πάντα ρει"
ακούω το βήμα σου βαρύ
στης μνήμης μου τ' αλώνι. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
