| |
Το διάφορο
Του ποιητή το διάφορο, είναι δυο μέτρα γη
και ένα κάρβουνο αναφτό που καίει στο καντήλι.
Δεν πήρε τίποτα μαζί, ούτε χαρτί, ούτε πένα
μοναχά εκείνο το λευκό, της μάνας του μαντήλι.
Το χώμα τον εδέχτηκε, όπως τους άλλους σπόρους
και κάποιες νύχτες με χιονιά, φωτίζει από τους πόρους,
του μνήματος του η άνοιξη κι ας έχει καταχνιά.
Και κειό το κάρβουνο αναφτό, μέσα στην στάχτη κλαίει
κι όταν βιβλίο ανοίγω, τραγούδι αγροικώ, αχνά μου σιγολέει …
Φύσα, η ανάσα σου μπορεί, με τους δικούς μου στίχους,
γύρω ν’ ανάψει πυρκαγιά, να ρίξει όλους τους τοίχους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
