| |
Είναι που θα ‘βλεπα έναν άγιο σήμερα
Του σπαθιού ανάμεσα και του φυλλοβόλου
Μια κίτρινη κάρα με περανθρώπινες δυνατότητες
Είναι που θα προσπαθούσα πάλι να πίστευα
Για τους θανάσιμους μήνες που περισσεύουν
Του καλοκαιριού
του καλοκαιρινού αστεριού την ομοιοκαταληξία
και θα φοβόμουν και θα πίστευα
μα είδα σε ένα κλαράκι πορτοκαλιάς
ένα άνθος να έχει δέσει
και να δρα ανενόχλητο , το φτερό της μέλισσας πάρεργο
είδα ένα άνθος , η ομορφιά του ανέσπερη
η πιθανότητα ο χρόνος να σταματήσει για πάντα, αναγκαία,
εσύ , στα πλάτη της άνοιξης
στων αγίων το σύνορο, θεσπέσιο λίκνισμα
ο κόσμος ο μετέωρος να κρατεί την τελευταία του ανάσα
οι κάτω από τον ήλιο να κινδυνεύουνε να ονειρεύονται πάλι
είναι που θα έβλεπα ένα άνθος σήμερα
για το αρμολόγημα των χρονών μου ύλη πρωτεύουσα
το μοιραίο , γνωστό και αιφνίδιο
σεπτός νικηφόρος ο έρως.
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
