| |
Κοιτάω μπροστά μα το μπροστά με πάει πίσω
σ' όλα τα λάθη που δεν μπόρεσα ν' αφήσω
είναι αργά τώρα για δάκρυα μου λένε
η πρέζα σ' έχει χαντακώσει βρε καημένε.
Τρέχω στο αύριο που πάει να ξεθωριάσει
μήπως προλάβω και πιαστώ πριν με περάσει
γύρος θανάτου για μια τελευταία ελπίδα
το πλοίο βούλιαξε κι όλοι φωνάζουν πήδα .
Ένα παράδεισο μου έταξαν παιδάκι
και μια ζωή να ναι στρωμένη με βαμβάκι
μα την ζωή μάλλον την έκλεψαν οι άλλοι
κι εγώ εισέπραξα απ' όλο αυτό , το χάλι .
Κοιτάω μπροστά και το μπροστά με κάνει πέρα
ζητάω βοήθεια , και μου κλείνουν τον αέρα
ίσως να ήτανε κι εμένανε γραφτό μου
μέσα στον θάνατο να βρω τον εαυτό μου .
Έδωσα άδικα στα ανούσια ουσία
κι όμως με έπεισαν πως ήταν πεμπτουσία
πέρασε η μέρα , σκοτεινιά έρχεται πάλι
και πάλι ζω στου παραδείσου μου το χάλι .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
