| |
| | Πανηγυρικός |  | | | Με αναπεπταμένη τη γαλανόλευκη σημαία μας | | |
Π Α Ν Η Γ Υ Ρ Ι Κ Ο Σ
Για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821
24 Μαρτίου 1986
Ομιλητής: Νικηφόρος Ουρανός
Φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης, αποτίει σήμερα το Έθνος των Ελλήνων, στους αθάνατους ήρωες του 1821, στους επώνυμους και ανώνυμους εκείνους αγωνιστές, που με το μεγαλείο της θυσίας τους, αποτίναξαν τεσσάρων αιώνων πικρής σκλαβιάς, για να προσφέρουν σε μας τη λευτεριά και την ανεξαρτησία.
Από το Ταίναρο μέχρι τον Έβρο και από την Κρήτη ως τα πέρατα της Ελληνικής γης, από τη
μαρτυρική μεγαλόνησο την Κύπρο, ως τις ομογένειες της Αμερικής και της Αυστραλίας, σύσσωμος
ο Ελληνισμός γιορτάζει, την Επέτειο της Εθνικής του Παλιγγενεσίας. Γιορτάζουμε τα 165 χρόνια,
από τη μεγάλη εκείνη μέρα, του επαναστατικού ξεσηκωμού των προγόνων μας, οι οποίοι με
πράξεις απαράμιλλης γενναιότητας, τόλμης και αυτοθυσίας, διέρρηξαν τα δεσμά της σκλαβιάς,
που αφάνιζαν το γένος.
Αποτελεί ιερό και εθνικό καθήκον, να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, στην επαναστατική εκείνη περίοδο, γιατί η αναπόληση τού υπέροχου αγώνα τού 1821 και η συνειδητοποίηση του κοσμοϊστορικού του μεγαλείου, αποτελεί μύηση σε ανώτερα πεπρωμένα, σε υψηλότερους
προσανατολισμούς. Κατηχούμαστε μ’ αυτόν, σε πνεύμα θυσίας, φανατιζόμαστε σε πάθος ελευθερίας. Ακόμη είναι χρέος να κάνουμε και ένα συνοπτικό προσκλητήριο των θρυλικών ηρώων μας, ενώ ταυτόχρονα η μνήμη μας ,θα στρέφεται με ίση ευγνωμοσύνη, στους απολησμονημένους του θρύλου, στους αφανείς ήρωες που δεν κατέγραψε η ιστορία, που και αυτοί τα έδωσαν όλα για την πατρίδα,
χωρίς να πάρουν τίποτα και οι οποίοι έχουν δικαίωμα σε όλα, γιατί αρκούνται στο τίποτα.
Στις 29 Μαϊου 1453, έκλεισε ένα τεράστιο κεφάλαιο της Παγκόσμιας ιστορίας που, με την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, την πτώση και του έσχατου αυτού Βυζαντινού προμαχώνα, καταλύθηκε οριστικά, η Μεγάλη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
O Ελληνικός λαός, στο διάστημα της μακραίωνης και πολυκύμαντης ιστορίας του, δοκίμασε πολλές και φοβερές επιδρομές, όντας στο σταυροδρόμι των διαρκών μεταβολών του Ευρωπαϊκού Χάρτη και των μετακινουμένων φυλών. Κατόρθωσε όμως πάντοτε με βαριές και ανυπολόγιστες θυσίες, να διατηρήσει
ανέπαφη την Εθνική του συνείδηση και ταυτότητά του γιατί, είχε βαθιά επίγνωση της εθνικής του κληρονομιάς. Η επανάσταση του 1821, είναι ένα τρανό παράδειγμα της φιλοπατρίας και του πάθους
τού λαού μας για λευτεριά και δεν ήταν η πρώτη που έκαναν οι πρόγονοί μας, για να αποτινάξουν
τον τούρκικο ζυγό. Στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς, έγιναν πολλά επαναστατικά κινήματα και επαναστάσεις που πνίγηκαν στο αίμα. Η επανάσταση όμως του 1821 πέτυχε, επειδή πλέον είχε
ωριμάσει η ιδέα ενός γενικού ξεσηκωμού, στη συνείδηση του σκλαβωμένου γένους και γιατί υπήρξε
πιο οργανωμένη.
Ο Ελληνισμός, που κατόρθωσε να επιβιώσει μετά την τούρκικη κατάκτηση και να διατηρήσει τη συνοχή του, χάρη κυρίως στα προνόμια, στην αυτοδιοίκηση και στο φωτισμένο του πνεύμα, άρχισε να προοδεύει από τα μέσα του 17ου αιώνα. Η ανάπτυξη της ναυτιλίας, του εμπορίου και της βιοτεχνίας,
δημιούργησε μια ισχυρή τάξη στο εσωτερικό και στις παροικίες του εξωτερικού.
Η έννοια του Έθνους και των δικαιωμάτων του, όπως την καθόρισε ο Γαλλικός διαφωτισμός και η Γαλλική Επανάσταση, διεύρυναν την έννοια # γένος # που χρησιμοποιούσε ο ελληνισμός στην τουρκοκρατία. Oι καταστάσεις που προηγήθηκαν, διατήρησαν το αγωνιστικό πνεύμα και δημιούργησαν από τα πρώτα χρόνια της σκλαβιάς, τα επαναστατικά σώματα των κλεφτών, που έδωσαν στον αγώνα τους σημαντικότερους αρχηγούς και μια δοκιμασμένη τακτική, τον κλεφτοπόλεμο. Τον ίδιο ρόλο έπαιξαν και τα σώματα των αρματολών, τα οποία οι τούρκοι οργάνωσαν κατά τα Βυζαντινά και Βενετσιάνικα πρότυπα, για να φυλάγουν τις ορεινές διαβάσεις(δερβένια) και να επιβάλλουν την τάξη στις ορεινές περιοχές. Η αυτοδιοίκηση είχε δημιουργήσει ισχυρές οικογένειες Προκρίτων, με μεγάλες επιρροές
στην επαρχία. Το όραμα της λευτεριάς και το μαρτύριο της θυσίας του Ρήγα, είχαν συγκλονίσει τις ψυχές των Ελλήνων, οι δε αγώνες των Σουλιωτών για τα ιερά τους βράχια, είχαν έντονα τονίσει την
εμπιστοσύνη στην παλληκαριά και στη στρατιωτική ικανότητα του λαού. Τέλος, οι κάθε φορά διαψευδόμενες ελπίδες, ότι κάποια μεγάλη δύναμη θα βοηθούσε, στην απελευθέρωση του σκλαβωμένου γένους ,διαμόρφωσαν στα πιο δυναμικά στοιχεία την πεποίθηση πως, # ό,τι είναι να κάνουνε οι Έλληνες, θα το κάνουνε μοναχοί τους και δεν έχουν καμιάν ελπίδα από τους ξένους#. Τα λόγια αυτά
είναι του θρυλικού γέρου του Μωριά. Όλες αυτές τις τάσεις και τις δυνατότητες τις συνταίριασε η Φιλική Εταιρεία, η οποία οργάνωσε το λαό πρόβαλε αρχηγούς, καθόρισε το χρόνο και κήρυξε την Επανάσταση.
Η Επανάσταση, άρχισε από το Ιάσιο της Μολδαβίας στις 22 Φεβρουαρίου 1821, με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, που μπήκε στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, μα νικήθηκε στη μάχη του Δραγατσανίου
και ο Ιερός Λόχος του, που τον αποτελούσαν 500 Έλληνες σπουδαστές αποδεκατίστηκε. Ταυτόχρονα όμως, η Φιλική Εταιρεία διέδωσε την επαναστατική ορμή και φλόγα σε όλον τον Ελληνικό χώρο, ως
την Κύπρο και τα Δωδεκάνησα. Στην Κύπρο, η άμεση επέμβαση των Τούρκων, κατέστειλε το κίνημα.
Αλλά, επίσημα η Επανάσταση κηρύχθηκε στις 25 Μαρτίου 1821, ημέρα επιλεγμένη από τους επαναστατημένους Μωραΐτες γιατί η Χριστιανοσύνη γιόρταζε τη μεγάλη γιορτή της Παναγίας, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου ,που τόσο λάτρευε ο σκλαβωμένος λαός. Σε μια κατανυκτική λειτουργία,
στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, που έγινε με την παρουσία πολλών Ιεραρχών, Προκρίτων και πλήθους επαναστατημένου λαού, ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης και οι αντρειωμένοι αγωνιστές, έδωσαν το φοβερό όρκο : ΛΕΥΤΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Και από εκείνη τη μεγάλη για το Έθνος στιγμή, ξεκίνησε η πιο δοξασμένη εποποιία του σκλαβωμένου γένους, που κράτησε οκτώ ολόκληρα χρόνια.
Στην πρώτη περίοδο ( 1821 ), οι Έλληνες κατόρθωσαν να οργανώσουν στρατό και να μεταβάλλουν τον κλεφτοπόλεμο, σε πραγματική πολεμική ταχτική. Ο στόλος που σχηματίστηκε, από τα εξοπλισμένα εμπορικά καράβια της Ύδρας, Ψαρών, Σπετσών, Κάσου και Γαλαξιδιού, κατόρθωσε με το πυρπολικό,
να αντιμετωπίσει τα μεγάλα καράβια των Τούρκων και να κυριαρχήσει στο Αιγαίο, εμποδίζοντας
τις αποβάσεις, που θα ήταν μοιραίες για την έκβαση του αγώνα.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις, ανέδειξαν αρχηγούς στην ξηρά, γενναίες μορφές, οι οποίοι ξεπέρασαν τα όρια του θρύλου, όπως : Τον Κολοκοτρώνη, Ανδρούτσο, Διάκο, Καραϊσκάκη, Μπότσαρη, Πανουργιά, Νικηταρά, Παπαφλέσσα και πολλούς άλλους. Στη θάλασσα το Μιαούλη, Σαχτούρη ,Νικόλαο Αποστόλη, το Γεώργιο Ανδρούτσο, τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, τη Μαντώ Μαυρογένους και τους θρυλικούς πυρπολητές Κανάρη, Παπανικολή, Πιπίνο, Νικόδημο και άλλους.
Με την κατάληψη της Τριπολιτσάς, τις περιφανείς νίκες στη Γραβιά, στα Βασιλικά, στα Δερβενάκια,
στο Μεσολόγγι, η Επανάσταση κυριάρχησε στη στεριά, ενώ με την πυρπόληση των τουρκικών πολεμικών πλοίων στην Ερεσσό και στο στενό της Χίου, εξασφάλισε την κυριαρχία στο Αιγαίο.
Η καταστροφή όμως του Πέτα ( Ιούλιος 1822 ) και η κατάπνιξη της επανάστασης στη Μακεδονία, στο Πήλιο και στην Εύβοια, περιόρισαν εδαφικά τον αγώνα και καθόρισαν τα σύνορα της τελικής επικράτησής του.
Όμως η Επανάσταση, στη δραματική της διαδρομή, με τις πολυκύμαντες διακυμάνσεις της, συγκλόνισε όλη την Ευρώπη. Η Ελληνική Επανάσταση ήταν ένας αγώνας και μια τρομερή και αέναη πάλη, που έκαναν Χριστιανοί με αλλόθρησκους,στον ίδιο αρχαίο Ελληνικό χώρο. Με τον επικό χαρακτήρα που της έδινε η ιδιόμορφη πολεμική ταχτική ,με τις μεγάλες νίκες, αλλά και τα μαρτύρια, τις καταστροφές, τις λεηλασίες και τις σφαγές των αμάχων από τους Τούρκους, επηρέασε την Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δημιουργηθεί ένα μεγάλο και αξιόλογο Φιλελληνικό κίνημα, που με κάθε τρόπο βοήθησε τον αγώνα. Για πρώτη φορά, ο παράγοντας διεθνής κοινή γνώμη, κινητοποιήθηκε σε τόση έκταση, επηρεάζοντας ως ένα σημείο τη διεθνή πολιτική. Τα ηρωικά κατορθώματα των
Επαναστατημένων Ελλήνων, τα ολοκαυτώματα των Ψαρών, της Χίου, του Μεσολογγιού και τόσα
άλλα ,συγκίνησαν τους φιλελεύθερους λαούς και δυνάμωσαν το πνεύμα του Φιλελληνισμού. Φτασμένοι καλλιτέχνες, εμπνεύσθηκαν από τον ηρωισμό και την αυτοθυσία τους. Έβλεπαν στα πρόσωπα των ηρώων, τους αντάξιους απόγονους των τριακοσίων του Λεωνίδα, των Μαραθωνομάχων και
Σαλαμινομάχων. Τραγουδούσαν τα ηρωικά κατορθώματα, φιλοτεχνούσαν εξαίσιους ζωγραφικούς πίνακες μαχών και ολοκαυτωμάτων, έφτιαχναν φλογερά ποιήματα.
Η αναφορά στους πιο αξιόλογους από αυτούς ,αποτελεί φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης, σε όλους τους ξένους που βοήθησαν την Πατρίδα, στο μεγάλο εκείνο ξεσηκωμό. Οι Γάλλοι Ουγκώ, Βερανζέρος, Ντελακρουά, στρατηγός Φαβιέρος, ο Γερμανός στρατηγός Νόρμαν, ο Ιταλός Σανταρόζα, ο Αμερικανός γιατρός Πέτρος Χάου. Ο Ρώσος Αλέξανδρος Πούσκιν ,με το περίσσιο εκείνο πάθος και την αγάπη
που έτρεφε για την πατρίδα μας, τραγούδησε την επαναστάτισσα Ελλάδα με τους στίχους:
Εμπρός Ελλάδα επαναστάτισσα,
βάστα γερά στο χέρι τ’ άρματά σου!..
Μάταια δεν ξεσηκώθηκε ο Όλυμπος,
η Πίνδος, οι Θερμοπύλες- δόξασμά σου.
Και ο μεγάλος φιλέλληνας, λόρδος Μπάιρον, αφιέρωσε στον αγώνα όχι μόνο την περιουσία του, αλλά και την ίδια τη ζωή του, πεθαίνοντας στο αγαπημένο του Μεσολόγγι, στις 19 Απριλίου 1823. Σε κάτι ελεύθερους στίχους του, διαβάζουμε:
Όμορφη Ελλάδα! Θλιβερό απομεινάρι δόξας αρχαίας!
Δεν υπάρχεις πια.
Κι όμως είσαι αθάνατη. Ξεπεσμένη κι ωστόσο μεγάλη.
Κι αυτή η ξεπεσμένη κι ωστόσο μεγάλη, η σκλαβωμένη αλλά επαναστατημένη Ελλάδα, κατόρθωσε
χάρη στον ηρωικό λαό της, ν’ αποτινάξει το βάρβαρο τουρκικό ζυγό και να ιδρύσει το πρώτο Ελληνικό Κράτος, ύστερα από τετρακόσια χρόνια πικρής σκλαβιάς, το οποίο βέβαια ήταν εδαφικά περιορισμένο. Στάθηκε όμως η απαρχή, για τη βαθμιαία ολοκλήρωση των Εθνικών πόθων. Έπειτα μέσα στον
πολύχρονο αιματηρό αγώνα, διαμορφώθηκε τελικά, ο Νέος Ελληνισμός. Οι θυσίες και τα κατορθώματα των αγωνιστών του 21, που οι μορφές τους πήραν δίκαια μυθικές διαστάσεις, στη συνείδηση του λαού, έπλασαν μια Νεοελληνική ηρωική παράδοση, που το ανέσπερο φως της, θα λάμπει ανά τους αιώνες.
Ο Αγώνας του 1821, δεν αξιολογείται, σα μεγάλη νίκη της Ελλάδας μόνο.
Αξιολογείται, σα μεγάλος θρίαμβος της Ανθρωπότητας ολόκληρης.
Το νόημα και το μήνυμα του 21, συγκλόνισαν ολόκληρη την οικουμένη
και ανάστησαν την Εθνική συνείδηση των λαών.
Στα χείλη επίκαιροι έρχονται οι στίχοι του ποιητή μας, Λορέντζου Μαβίλη!
Ελλάς, το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει
και δίχως γνέφια τους καιρούς η δόξα σου διατρέχει.
Όσες φορές ο ήλιος σου να σε φωτίσει ερθεί,
θε να σ’ ευρεί πεντάμορφη, στεφανωμένη, ορθή.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
ΖΗΤΩ Η 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
Εμπρός λαέ περήφανε,
βγες έξω και πολέμα.
Τη λευτεριά σου ύφανε,
με πόνο και με αίμα!
Νικηφόρος Ουρανός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
malkon64
24-03-2014 @ 08:18 | Ελλάς, το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει
και δίχως γνέφια τους καιρούς η δόξα σου διατρέχει.
Όσες φορές ο ήλιος σου να σε φωτίσει ερθεί,
θε να σ’ ευρεί πεντάμορφη,στεφανωμένη,ορθή.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | Marios Nk
24-03-2014 @ 10:33 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
πολύ ωραίο! | | Ναταλία...
24-03-2014 @ 12:04 | Αποτελεί ιερό και εθνικό καθήκον,να κάνουμε μια σύντο-
μη ιστορική αναδρομή,στην επαναστατική εκείνη περίοδο,
γιατί η αναπόληση του υπέροχου αγώνα του 1821
Έτσι Πρέπει ! ::yes.:: ::yes.:: | | KANLIS GEORGIOS
24-03-2014 @ 20:38 | ΕΥΓΕ ΣΟΥ ΓΙΩΡΓΟ !... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Παπαθεοφάνου Αθηνά
24-03-2014 @ 23:56 | Εμπρός λαέ περήφανε,
βγες έξω και πολέμα.
Τη λευτεριά σου ύφανε,
με πόνο και με αίμα! ::up.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
