| |
γραφω στον ηλιο λεξεις και μου τις καιει τοσο γρηγορα
το μυαλο μου βαρυ και η καρδια μου σιδερα
μη μου κτυπας τα παραθυρια καθε βραδυ
γερασα και συνηθισα σκοταδι
βαρυ το χερι μου εις το τετραδιο
και η ψυχη μου ενα κλειστο κουτι διχως κλειδι
καποιοι μου πανε ειμαστε εφημεροι
γιατι να στοχαζομαστε τοσο στη ζωη
και ετσι απλα καθομαι εις το παραθυρο κοιταζοντας
τα κυματα που δεν δαμασα
τους ηχους της θαλλασσας που δεν αφουγκραστηκα
και τα ταξιδια ,αχ τα ταξιδια που μονο ονειρευτηκα
και τωρα γυμνο το μυαλο μου απο τα στολιδια της γλωσσας
με το κεφαλι μου γεματο σκιες
το κιτρινο ξεθωριασμενο χαρτι του πτυχιου κοιταω και θλιβομαι
δια το κοστος της ζωης που δεν εζησα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
