| |
Αφού τελειώσαν όλα κι έμεινα μονάχη
κράτησα μέσα μου απόλυτη σιγή
να μην την σκέφτομαι καθόλου αυτη τη μάχη
ρίχνωντας βήματα μηχανικά μες τη βροχή
κρύο νερό του ουρανου στα χέρια μου τα απλωμένα
με το σημειο του σταυρού τ'ανθρώπου που τον κρεμασαν
λυπάμαι ρε στ αλήθεια για όσα ειπώθηκαν και μου ηταν ξένα
αλλά τα λόγια σας σε στεγανά πάνω απ τα συννεφα μ'ανεβασαν
Η αλήθεια είναι πως λυπήθηκα για τα ζητούμενα εφιαλτών
κι είδα τα όρνεα και τα κοράκια να πετουν πάνω απ' τον τάφο
μα δεν υπήρχε εντύπωση ερέθισμα απ'το παρελθόν
να κάνουν αίσθηση οι συμπεριφορές που χω να γραφω
Τωρα στιγμή μου ήρθε με τρόπο ιερό να γονατίσω
τα χείλη ν'ακουμπήσουν την πέτρα που τυλίγει εσένα
να πιάσω με τα χέρια μου χαλίκι και να το φιλήσω
και να σου πω πατερα πάλι πως σ'αγαπησα με καθαρο το βλεμμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
