| |
Είναι ψηλός, ανεμικός,
(ολίγον τι... ποιητικός)
υπαλληλίσκος κρατικός,
στην εφορία.
Τίμιος πάντα, συνεπής,
-μονόκλ γυαλί, περιωπής-
ευγενικής καταγωγής
και με παιδεία.
Κρατά σφιχτά ένα ντοσιέ,
ως νέος, μέγας Μοντεσκιέ,
καμαρωτός, με αγκαζέ:
την ευνομία.
Μύστακα μαύρο συντηρεί,
βλέμμα μοιραίο και βαρύ,
με του κακού αψιμαχεί,
την απληστία.
Από παππού, ευθυτενής,
(από γιαγιά... γονυκλινής)
ξέρει πως πρέπει να φερθείς,
μες τα γραφεία.
Περιφρονεί τον σαματά,
-δεν του χρειάζονται αυτά-
μόνο το δίκαιο συζητά
(παπαγαλία).
Δώρα, δεν δέχεται ποτέ.
Ούτε κρεπάλες ρεφενέ.
Δεν θα τον δείτε βερεσέ,
στα καφενεία.
Αδέκαστος και τολμηρός,
έχει τον νου του διαρκώς,
να μοιάζει κάπως βλοσυρός,
δίχως αστεία.
Στα δυό του χέρια φοβερή,
σπάθα του νόμου τρομερή,
ξεχαρβαλώνει όπου βρει,
την ανομία.
Ψηλά κρατάει, σαν Θεό,
τον εαυτό του για φρουρό,
της ηθικής. Υποχωρώ,
στην παρωδία!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
