| |
Σπασμένα κρύσταλλα πάτησα στο σκοτάδι
Αυτό που απλώνει η απουσία σου τις νύχτες
Ηταν τα δάκρυα, ήταν οι καληνύχτες
μα και σημάδια που μου χάραξε το χάδι
γέμισε ο κόσμος απο ψευτες και αγύρτες
φτηνά τα σ αγαπώ, φιλιά χαμένα
Ότι σου φύλαξα δεν έφτασε σ εσένα
ωρες σε πρόσμενα , ατέλειωτες οι πίκρες
Βγαίνω κι εγώ να περπατήσω στο φεγγάρι
Μα δες πως κρύφτηκε κι εκείνο στη σιωπή
Πονάνε βλεπεις όσα εχει να μας πει
κι εγινε η νυχτα απελπιστικά μεγάλη
Είπα θα φύγω αν δε με θελεις, δίχως λέξη
Κι ειν οτι πονεσε απ όλα πιο πολύ
Να λες θα φυγω ,μα να μενεις πάντα εκεί
στη φυλακη που μοναχος σου εχεις διαλέξει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
